Limiti interiori - cercare sempre di rifiutarli / Inner Limits - always try to push them further back / Limites intérieures - chercher toujours à les repousser

La cosa più scoraggiante negli esseri umani è che essi accettano l’idea di condurre una vita limitata. Essere deboli, malati o infelici, per loro è normale: non immaginano che la vita possa essere diversa. Certo, nessuno può sfuggire totalmente a certe limitazioni che la natura ci impone, ma noi possiamo respingerle, non siamo costretti ad esserne sempre prigionieri o vittime. Non soltanto si possono prolungare gli stati positivi e le buone condizioni, ma si può anche ritardare la comparsa degli stati negativi: per far questo, però, occorre almeno credere che ciò sia possibile.
Purtroppo, osservando gli esseri umani, si nota che questi si comportano come se fossero ipnotizzati, come se qualcuno avesse tracciato una linea davanti a loro dicendo: «Ecco, non potrete oltrepassarla!» Ed essi ci credono, accettano quella limitazione come una fatalità. Eh no, non è una fatalità. Ma gli esseri umani non si conoscono, non sono coscienti di tutte le risorse e di tutti i poteri che il Creatore ha posto in loro, e rimangono impantanati lì. Perciò, d’ora in avanti, sforzatevi di rifiutare i vostri limiti, e allora sentirete e toccherete con mano che potete molto più di quanto non immaginavate.

The most discouraging thing about human beings is that they accept the idea of living a limited life. They see being weak, ill and unhappy as normal; they don’t imagine that life could be any different. Of course, none of us can completely escape the particular limitations nature imposes on us, but we can push these limitations back; we do not have to be forever in their grip or at their mercy. Not only is it possible to prolong positive states, positive conditions, we can also delay the onset of negative states, only we have to at least believe it is possible to do so.
Unfortunately, when you observe people, you see them behaving as if hypnotized, as if a line had been drawn in front of them and they had been told, ‘That’s as far as you are going!’ And they believe it; they accept this limitation as inevitable. Well, no, it is not inevitable. But they do not know themselves; they are unaware of all the resources, all the powers, the Creator has placed in them, and there they remain, floundering. So, from now on, you should strive to push back the limits, and then you will feel and experience how much more capable you are than you thought.

Was einen bei den Menschen am meisten entmutigt, ist die Tatsache, dass sie die Vorstellung akzeptieren, ein begrenztes Leben zu führen. Für sie ist es normal, schwach, krank und unglücklich zu sein, sie stellen sich nicht vor, dass das Leben anders sein könnte. Natürlich kann niemand vollständig, von der Natur auferlegten Begrenzungen entgehen, aber wir können die Grenzen hinausschieben, wir müssen nicht immer ihre Gefangenen oder Opfer sein. Es ist nicht nur möglich, die guten Zustände und Bedingungen zu verlängern, sondern auch das Auftreten negativer Zustände hinauszuzögern; nur muss man dafür wenigstens glauben, dass dies möglich ist.
Wenn man die Menschen beobachtet, stellt man leider fest, dass sie sich verhalten, als wären sie hypnotisiert worden, als hätte man vor ihnen eine Linie gezeichnet und ihnen gesagt: »Das ist die Grenze, ihr könnt nicht weiter gehen!« Und sie glauben es, sie akzeptieren diese Begrenzung wie eine Unabwendbarkeit. Nein, es ist kein unabwendbares Schicksal. Doch sie kennen sich nicht, sie sind sich all ihrer Ressourcen, all der Fähigkeiten, die der Schöpfer in sie hineingelegt hat, nicht bewusst und waten weiter herum. Bemüht euch also in Zukunft, eure Grenzen nach außen zu verschieben, dann werdet ihr fühlen und erleben, dass ihr viel mehr könnt, als ihr euch bisher vorgestellt habt.

Ce qui est le plus décourageant avec les humains, c’est qu’ils acceptent l’idée de mener une vie limitée. Être faible, malade, malheureux, pour eux c’est normal, ils n’imaginent pas que la vie puisse être autrement. Bien sûr, personne ne peut totalement échapper à certaines limitations que nous impose la nature, mais nous pouvons les reculer, nous ne sommes pas obligés d’en être toujours prisonniers ou victimes. Non seulement il est possible de prolonger de bons états, de bonnes conditions, mais aussi de retarder l’apparition d’états négatifs ; seulement, pour cela, il faut au moins croire que c’est possible.
Malheureusement, quand on observe les humains, on voit qu’ils se conduisent comme s’ils étaient hypnotisés, comme si on avait tracé une ligne devant eux en leur disant : « Voilà, vous n’irez pas plus loin ! » Et ils le croient, ils acceptent cette limitation comme une fatalité. Eh non, ce n’est pas une fatalité. Mais ils ne se connaissent pas, ils n’ont pas conscience de toutes les ressources, de tous les pouvoirs que le Créateur a placés en eux, et ils restent là à patauger. Alors, désormais, efforcez-vous de repousser vos limites, et vous sentirez, vous toucherez que vous pouvez beaucoup plus que vous ne l’imaginiez.

O que é mais desanimador em relação aos humanos é que eles aceitam a ideia de viver uma vida limitada. Para eles é normal serem fracos, doentes, infelizes, não imaginam que a vida pode ser diferente disso. É claro que ninguém pode escapar totalmente a certas limitações que a natureza nos impõe, mas podemos afastá-las, não somos obrigados a ser sempre prisioneiros ou vítimas. É possível não só prolongar bons estados, boas condições, mas também atrasar o aparecimento de estados negativos; só que, para isso, é necessário, ao menos, acreditar que é possível.
Infelizmente, quando se observa os humanos, vê-se que eles se comportam como se estivessem hipnotizados, como se se tivesse traçado uma linha diante deles, dizendo-lhes: «Não podeis passar daqui!» E eles acreditam, aceitam essa limitação como uma fatalidade. Mas eles não se conhecem, não têm consciência de todos os recursos, de todos os poderes que o Criador colocou neles, e continuam a marcar passo. Então, de futuro, esforçai-vos por não aceitar esses limites e sentireis que tendes muito mais capacidades do que aquilo que imaginais.

Lo que es más descorazonador con los humanos, es que ellos aceptan la idea de llevar una vida limitada. Ser débil, estar enfermo, sentirse desgraciado, para ellos es normal, no imaginan que la vida pueda ser diferente. Por supuesto, nadie puede escapar totalmente a ciertas limitaciones que nos impone la naturaleza, pero podemos reducirlas, no estamos obligados a ser siempre prisioneros o víctimas. No solamente es posible prolongar los buenos estados, las buenas condiciones, sino que también es posible retrasar la aparición de estados negativos; para ello sólo basta creer que es posible.
Desgraciadamente, cuando se observa a los humanos, se ve que se comportan como si estuvieran hipnotizados, como si se hubiera trazado una línea ante ellos diciéndoles: «¡No iréis más lejos!» y se lo creen, aceptan esta limitación como una fatalidad. Pues no, no es una fatalidad. Pero ellos no se conocen, no tienen conciencia de todos los recursos, de todos los poderes que el Creador ha puesto en ellos, y permanecen ahí chapoteando. Entonces, a partir de ahora, esforzaros en rechazar vuestros límites, y sentiréis, percibiréis que podéis hacer mucho más de lo que os imagináis.

Больше всего в людях разочаровывает то, что они свыкаются с мыслью вести ограниченную жизнь. Быть слабыми, больными и несчастными для них – это нормально. Они не представляют себе, что жизнь может быть другой. Конечно, никто не может полностью избежать некоторых ограничений, налагаемых природой; однако, мы способны раздвинуть эти границы, мы не обязаны вечно оставаться у них в плену или быть их жертвами. Возможно не только сохранить правильное состояние, хорошие условия, но и отдалить появление негативных состояний. Однако надо, по крайней мере, верить, что это возможно.
К сожалению, наблюдая за людьми, видишь, что они ведут себя, словно под гипнозом, будто перед ними провели черту и сказали: «Вы никогда не перейдете этой границы!» И они верят, принимают это ограничение за фатальность. Но они себя не знают, не осознают всех ресурсов, всех сил, что Создатель вложил в них, и продолжают барахтаться. Поэтому отныне старайтесь расширять свои границы, ведь тогда вы почувствуете, что способны на большее, чем вы себе представляли.

Cel mai descurajant lucru la oameni este că ei acceptă să ducă o viață limitată. Este normal să fie bolnavi, nefericiți, ei nu-și închipuie o altfel de viață. Desigur, nimeni nu se poate sustrage în totalitate unor limitări impuse de natură, dar le putem amâna, nu suntem obligați să devenim mereu niște prizonieri sau victime. Este posibil să ne prelungim unele stări de bine, niște condiții propice, dar și să întârziem apariția unor stări negative; numai că, pentru aceasta, trebuie să credem cel puțin că este posibil.
Din nefericire, atunci când îi observăm pe oameni, vedem că ei se comportă ca și cum ar fi hipnotizați, ca și cum s-ar fi tras o linie în fața lor, spunându-le: „Nu veți merge mai departe!” Iar ei cred, acceptă această limitare ca o fatalitate. Ei însă nu se cunosc, nu conștientizează toate resursele, toate puterile așezate de Creator în ei, și se împotmolesc. De acum înainte, străduiți-vă să vă depășiți limitele, și veți simți, veți realiza că puteți mult mai mult decât vă închipuiți.

Het meest teleurstellende met mensen is dat ze de idee aanvaarden een beperkt leven te leiden. Zwak, ziek, ongelukkig zijn – ze vinden dat normaal, het komt niet in ze op dat het leven ook anders zou kunnen zijn. Natuurlijk, niemand kan helemaal ontkomen aan een aantal beperkingen die ons door de natuur worden opgelegd, maar we kunnen ze terugdringen, wij zijn niet verplicht om altijd gevangenen of slachtoffers te zijn. Het is niet alleen mogelijk een goede conditie, goede voorwaarden te verlengen, maar ook het begin van ­nega­tieve toestanden te vertragen; alleen moet je daarvoor op zijn minst geloven dat het mogelijk is.
Helaas, als je de mensen gadeslaat, zie je dat ze zich gedragen alsof ze zijn gehypnotiseerd, alsof iemand een streep voor ze heeft getrokken, en gezegd: ‘Ga tot hier en niet verder!’ En dat geloven ze, ze aanvaarden die beperking als onoverkomelijk. Welnee, het is niet onoverkomelijk. Maar ze kennen zichzelf niet, ze zijn zich niet bewust van alle hulpbronnen, alle mogelijk­heden die de Schepper in hen heeft geplaatst en ze ­blijven maar aanmodderen. Probeer dus van nu af aan je grenzen te verleggen, en je zult voelen, je zult merken dat je meer kunt dan je gedacht had.

il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov