Se la gioventù attuale si ribella, o si lascia andare ad ogni sorta di eccessi e di pratiche pericolose per la salute e l'equilibrio psichico, la colpa è degli adulti.
Questi, anziché riflettere sui metodi migliori per educare e guidare i giovani, riversano su di essi tutte le proprie elucubrazioni. E poi si stupiscono del loro comportamento! Non devono stupirsi. Se sono onesti, rimane loro una sola cosa da fare, ossia vedere se stessi nei giovani come in uno specchio e dirsi: «Siamo noi ad aver fatto di questi ragazzi quello che sono»… Devono quindi accettare la lezione, e correggere il proprio orientamento.
There is not enough awareness of the extent to which adolescents today are victims of the culture they are steeped in – the films they see, the books and newspapers they read, the conversations, speeches and, above all, the music they hear. They are shaped, fashioned, permeated, by the senseless and dangerous theories of writers, thinkers, film-makers and musicians, who are quite unaware that they bear a responsibility. These people are adults, and yet they have never reflected on how powerful the spoken or written word or sound and image can be, or how disturbing for the public, nor how they can affect people's balance, particularly young people, who are so much more vulnerable.
If today’s young people rebel or indulge in all kinds of excesses and practices that are dangerous for their health and psychic balance, it is adults who are at fault. Instead of reflecting on better ways of educating and guiding them, they pour out all their wild imaginings onto them. And then they are surprised how young people behave. They shouldn’t be. If they are honest, there is only one thing for them to do: see their own reflection in the mirror the young people are holding up to them, say to themselves, ‘We have made these children what they are’, accept the lesson and change course.
Man ermisst nicht genug, wie sehr die Jugendlichen unserer Zeit Opfer der sie umgebenden Kultur sind; der Filme, die sie sehen, der Bücher und Zeitschriften, die sie lesen, der Gespräche, der Diskussionen und vor allem der Musik, die sie hören. Sie sind geformt, geprägt, beeinflusst durch sinnlose und gefährliche Theorien von Autoren, Denkern, Regisseuren und Musikern, die keinerlei Verantwortungsbewusstsein haben. Diese Leute sind Erwachsene, dennoch haben sie nie überlegt, wie machtvoll das Wort, die Schrift, der Ton oder das Bild sind und wie sie die Öffentlichkeit und vor allem die so viel verwundbarere Jugend aufwühlen und aus dem Gleichgewicht bringen können.
Wenn die heutige Jugend revoltiert oder sich allen möglichen, für ihre Gesundheit und ihr psychisches Gleichgewicht gefährlichen Exzessen und Praktiken hingibt, ist das der Fehler der Erwachsenen. Anstatt nach den besten Methoden zu suchen, um sie zu erziehen und sie zu führen, überschütten sie sie mit all ihren Hirngespinsten. Und dann sind sie überrascht über deren Verhalten. Sie müssen gar nicht überrascht sein. Wenn sie ehrlich sind, bleibt ihnen nur eines: sich in den jungen Menschen wie in einem Spiegel zu betrachten und sich zu sagen: »Wir haben aus diesen Kindern das gemacht, was sie sind…«, also die Lektion annehmen und ihre Ausrichtung ändern.
On ne mesure pas assez combien les adolescents de notre époque sont victimes de la culture dans laquelle ils baignent, des films qu’ils voient, des livres et des journaux qu’ils lisent, des conversations, des discours et surtout de la musique qu’ils entendent. Ils sont formés, façonnés, imprégnés par des théories insensées et dangereuses d’écrivains, de penseurs, de cinéastes, de musiciens qui n’ont aucune conscience de leur responsabilité. Ces gens sont des adultes, et pourtant ils n’ont jamais réfléchi combien la parole, l’écriture, le son ou l’image sont puissants et peuvent troubler, déséquilibrer le public, et surtout la jeunesse qui est tellement plus vulnérable.
Si la jeunesse actuelle se révolte, ou si elle se laisse aller à toutes sortes d’excès et de pratiques dangereuses pour sa santé et son équilibre psychique, c’est la faute des adultes. Au lieu de réfléchir aux meilleures méthodes pour l’éduquer, la guider, ils déversent sur elle toutes leurs élucubrations. Et ensuite ils sont étonnés par son comportement. Ils n’ont pas à être étonnés. S’ils sont honnêtes, il leur reste une seule chose à faire : se voir dans les jeunes comme dans un miroir et se dire : « C’est nous qui avons fait de ces enfants ce qu’ils sont »… accepter la leçon, et corriger leur orientation.
Não se tem suficientemente em consideração o quanto os adolescentes da época atual são vítimas da cultura em que estão mergulhados, dos filmes que veem, dos livros e dos jornais que leem, das conversas, dos discursos e, sobretudo, da música que ouvem. Eles são formados, moldados, impregnados, por teorias insensatas de escritores, de pensadores, de cineastas, de músicos, que não têm qualquer consciência da sua responsabilidade. Essas pessoas são adultas, contudo nunca refletiram sobre como a palavra, a escrita, o som e a imagem são poderosos e podem perturbar o público, desequilibrá-lo, sobretudo os jovens, que são tão mais vulneráveis.
Os adultos é que têm a culpa de os jovens atuais se revoltarem ou se deixarem arrastar para toda a espécie de práticas perigosas para a sua saúde e o seu equilíbrio psíquico. Em vez de refletirem sobre os melhores métodos para os educarem, para os guiarem, os adultos despejam sobre os jovens todas as suas elucubrações. E depois ficam espantados com o seu comportamento. Não têm que ficar espantados. Se forem honestos, só lhes resta fazer uma coisa: ver-se nos jovens como num espelho, dizer: «Fomos nós que fizemos destes seres o que eles são...», aceitar a lição e corrigir a sua orientação.
No se sabe hasta qué punto los adolescentes de nuestra época son víctimas de la cultura en la que están inmersos, de las películas que ven, los libros y los periódicos que leen, las conversaciones, los discursos, y sobre todo, de la música que escuchan. Se forman, se esculpen, se impregnan de teorías insensatas y peligrosas de escritores, pensadores, cineastas, músicos que no tienen conciencia alguna de su responsabilidad. Estas personas son adultos y nunca han reflexionado hasta qué punto la palabra, la escritura, el sonido o la imagen son poderosos y pueden alterar, desequilibrar al público, y sobre todo a la juventud que es tanto más vulnerable.
Si la juventud actual se rebela, o si se deja llevar por toda clase de excesos y de prácticas peligrosas para su salud y su equilibrio psíquico, es culpa de los adultos. En lugar de reflexionar en los mejores métodos para educarla, guiarla, vuelcan en ella todas sus elucubraciones. Y después se sorprenden por su comportamiento. No deberían sorprenderse. Si son honestos, solamente les queda una cosa por hacer: verse en los jóvenes como en un espejo y decirse: «somos nosotros que hemos hecho de estos niños lo que son»… aceptar la lección, y corregir su orientación.
Мы недостаточно учитываем, насколько подростки в наше время являются жертвами культуры, в которую они погружены, фильмов, которые они смотрят, рассуждений и особенно музыки, которые они слушают. Они сформированы, обработаны, пропитаны бессмысленными и опасными теориями писателей, философов, кинорежиссеров, музыкантов, которые совершенно не осознают своей ответственности. Эти люди – взрослые, однако они никогда не размышляли над тем, насколько слово, письмо, звук или образ могущественны и могут затуманивать, выводить из равновесия публику, и в особенности молодежь, которая настолько уязвима.
Если современная молодежь бунтует или пускается во всякого рода излишества и практики, опасные для здоровья и психического равновесия, то в этом вина взрослых. Вместо того, чтобы подумать о наилучших методах, чтобы просвещать молодежь, направлять ее, они изливают на нее свои досужие домыслы. И потом они удивлены ее поведением. Им не надо удивляться. Если бы они были честными, им осталось бы только одно: увидеть в молодых самих себя как в зеркале и сказать себе: «Это мы сделали этих детей, такими, каковы они есть», … извлечь урок и исправить свое поведение.
Nu se ia atât de mult în considerație câți adolescenți din epoca noastră sunt victimele culturii în care se bălăcesc, a filmelor ce le vizionează, a cărților și ziarelor ce le citesc, a conversațiilor, a discursurilor și mai ales a muzicii ce o ascultă. Ei sunt formați, modelați, impregnați de niște teorii lipsite de sens și periculoase ale scriitorilor, gânditorilor, cineaștilor, muzicienilor care nu-și conștientizează deloc responsabilitatea. Acești oameni sunt adulți, și totuși ei nu s-au gândit niciodată cât de puternice și tulburătoare pot deveni cuvântul, scrisul, sunetul sau imaginea, cât de mult pot dezechilibra ele publicul și mai ales tineretul care este atât de vulnerabil.
Dacă tineretul actual se revoltă sau cade pradă tuturor exceselor și practicilor periculoase pentru sănătatea și echilibrul său psihic, este greșeala adulților. În loc să reflecteze la cele mai bune metode pentru a-l educa, a-l ghida, ei îl împroașcă cu tot felul de aberații. Apoi sunt mirați de comportamentul lui. Nu trebuie să fie uimiți. Dacă sunt cinstiți, le mai rămâne un singur lucru de făcut: să se privească în tineri ca într-o oglindă și să-și spună: „Noi am făcut din acești copii ceea ce sunt...” și să-și accepte lecția, corectându-le orientarea.
We onderschatten hoezeer de jongeren in onze tijd het slachtoffer zijn van de cultuur waarin ze ondergedompeld worden, de films die ze zien, de boeken en kranten die ze lezen, de gesprekken, de redevoeringen, en vooral de muziek waar ze naar luisteren. Ze worden gekneed, gevormd, doordrongen van onzinnige en gevaarlijke theorieën van schrijvers, denkers, filmmakers, musici, die geen enkel verantwoordelijkheidsgevoel hebben. Dat zijn volwassen mensen, maar toch hebben ze er nooit over nagedacht hoe machtig de spraak, het schrift, het geluid of het beeld is en hoe deze het publiek uit zijn evenwicht kunnen brengen en vooral de jeugd die zoveel kwetsbaarder is.
Als de hedendaagse jongeren in opstand komen, of als zij zich overgeven aan allerlei uitspattingen en praktijken die schadelijk zijn voor hun gezondheid en psychisch evenwicht, is dat de schuld van de volwassenen. In plaats van na te denken over betere methoden om ze te onderwijzen, te begeleiden, overstelpen ze hen met al hun hersenspinsels. En vervolgens zijn ze verbaasd over hun gedrag. Daarover hoeven ze niet verbaasd te zijn. Als ze eerlijk zijn, hoeven ze maar een ding te doen: zichzelf in de jongeren herkennen als in een spiegel en zeggen: ‘Wij hebben van die kinderen gemaakt wat ze nu zijn’… de les ter harte nemen en hun koers wijzigen.
il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov
Nessun commento:
Posta un commento