Il più delle volte, il passato è oggetto di rimpianti e rimorsi: si rimpiangono i bei vecchi tempi, oppure ci si rimprovera gli errori, le scelte fatte, le decisioni prese in passato. Quanto all'avvenire…
Ma se non si sa come agire nel presente, quale avvenire ci si può mai aspettare? Pur sperando che il futuro sarà felice, migliore, ci si preoccupa: cosa succederà? E sarà così fino a quando non si imparerà a fondare il domani su quella base solida che è l’oggi.
"Le présent est le privilège de Dieu. Dieu vit dans un éternel présent, et c’est au présent qu’Il a donné tout pouvoir. Sachant cela, chacun de vous doit se dire : « Moi aussi, aujourd’hui, je dispose d’aujourd’hui. Le passé a été, et l’avenir n’est pas encore. Seul le présent m’appartient. Alors, au travail ! » Mais que font la majorité des humains ? Ils ruminent le passé, ils rêvent l’avenir, et pour le présent ils sont absents, ils le laissent filer en ne sachant pas comment le vivre.
Le passé est le plus souvent objet de regrets, de remords : on regrette le bon vieux temps, ou bien on se reproche les erreurs, les choix qu’on avait faits, les décisions qu’on avait prises. Quant à l’avenir… si on ne sait pas comment agir dans le présent, à quel avenir peut-on s’attendre ? Tout en espérant qu’il sera heureux, meilleur, on s’inquiète : que va-t-il arriver ? Et il en sera ainsi tant qu’on n’apprendra pas comment fonder demain sur cette base solide qu’est aujourd’hui.
"Die Gegenwart ist das Privileg Gottes. Gott lebt in einer ewigen Gegenwart und Er hat der Gegenwart alle Macht verliehen. Indem ihr das wisst, sollte jeder von euch sich sagen: »Auch ich verfüge über das Heute. Die Vergangenheit ist gewesen und die Zukunft ist noch nicht. Allein die Gegenwart gehört mir. Also los, an die Arbeit!« Aber was tun die meisten Menschen? Sie käuen die Vergangenheit wieder, träumen von der Zukunft und sind für die Gegenwart abwesend; sie lassen sie verstreichen und wissen nicht, wie sie sie leben sollen.
Die Vergangenheit ist meistens ein Thema des Bedauerns, des Bereuens. Man sehnt die gute alte Zeit zurück oder man wirft sich Fehler bei einer getroffenen Wahl oder Entscheidung vor. Und die Zukunft? Wenn man in der Gegenwart nicht weiß, wie man handeln soll, was für eine Zukunft kann man dann erwarten? Man hofft, sie werde glücklich und besser und man macht sich Sorgen über das, was geschehen wird. Und dies wird so lange gehen, bis man gelernt hat, das Morgen auf die solide Basis des Heute zu gründen."
"The present is owned by God. God lives in an eternal present, and to the present he has given all power. Knowing this, you must all tell yourselves, ‘Today, I too have this day at my disposal. The past has gone, and the future has not yet arrived. Only the present belongs to me. So – to work!’ But what do most people do? They chew over the past, they dream about the future, and they are absent to the present, allowing it to slip by, since they do not know how to live it.
For the most part, the past is an occasion for regrets and remorse: people miss the good old days or else they reproach themselves for their mistakes, for the choices they have made, the decisions they have taken. As for the future… if they do not know how to act in the present, what kind of future can they expect? While they hope it will be a happy one, an improvement, they are also anxious about what might happen. And that is how it will be until they learn to base tomorrow on the solid foundation of today.
"El presente es el privilegio de Dios. Dios vive en un eterno presente, y ha dado al presente todo poder. Sabiendo esto, cada uno de vosotros debe decirse: «Yo también, hoy, dispongo de hoy. El pasado ha sido, el futuro no ha llegado aún, sólo el presente me pertenece. Así pues, ¡a trabajar!» Pero ¿qué hace la mayoría de los humanos? Dan vueltas sobre el pasado, sueñan con el futuro y están ausentes en el presente, dejan que transcurra sin saber cómo vivirlo.
El pasado es, a menudo, objeto de reproches, de remordimientos: añoramos los buenos viejos tiempos, o bien nos reprochamos los errores, las elecciones que hemos hecho, las decisiones que hemos tomado. En cuanto al futuro… Si no sabemos cómo actuar en el presente, ¿qué futuro podemos esperar? Esperando que será feliz, mejor, nos inquietamos: ¿qué va a suceder? Y así será en tanto no se aprenda cómo fundar el mañana sobre esta base sólida que es hoy.
"O presente é privilégio de Deus. Deus vive num eterno presente e foi ao presente que Ele deu todo o poder. Sabendo isso, cada um de vós deve dizer para si próprio: «Também eu, hoje, disponho do dia de hoje. O passado foi e o futuro ainda não é. Só o presente me pertence. Então, ao trabalho!» Mas o que faz a maior parte dos humanos? Ruminam o passado, sonham com o futuro, e no presente estão ausentes, deixam-se andar sem saber como vivê-lo.
O passado, a maior parte das vezes, é objeto de sentimentos nostálgicos e de remorsos: tem-se nostalgia dos bons velhos tempos ou então lamenta-se os erros, as escolhas que se fez, as decisões que se tomou. Quanto ao futuro... se não se souber como agir no presente, que futuro se pode esperar? E será assim enquanto não se aprender como criar os fundamentos do amanhã nesta base sólida que é o hoje.
"Настоящее – привилегия Бога. Бог живет в вечном настоящем, и настоящему Он дал всю власть. Зная это, каждый из вас должен сказать себе: «Я тоже, сегодня я распоряжаюсь сегодняшним днем. Прошлое ушло, будущее еще не наступило. Только настоящее принадлежит мне. Итак, за работу!» Но что делают большинство людей? Они пережевывают прошлое, они мечтают о будущем, а в настоящем они отсутствуют, они позволяют ему утекать, не думая, как его прожить.
Прошлое наиболее часто – объект для сожалений, угрызений совести: люди сожалеют о добром старом времени или упрекают себя за совершенные ошибки, за сделанные выборы, за принятые решения. Что касается будущего… если они не знают, как действовать в настоящем – какого будущего можно ждать? Очень надеясь, что оно будет счастливым, лучшим, люди всегда при этом тревожатся: а вдруг что-то случится? И так будет продолжаться, пока они не научатся создавать завтра на единственно надежной базе, которой является сегодня.
"Prezentul este privilegiul Domnului. Dumnezeu trăiește într-un veșnic prezent și El a conferit întreaga putere prezentului. Ştiind aceasta, fiecare dintre voi trebuie să-şi spună: „Ziua de astăzi îmi aparține. Trecutul a fost, iar viitorul nu există încă. Numai prezentul îmi aparţine. Atunci, la treabă!” Ce fac însă cei mai mulți oameni? Ei rumegă trecutul, visează la viitor, iar în prezent sunt absenţi, îl lasă să se scurgă neștiind cum să îl trăiască.
Trecutul constituie de cele mai multe ori obiectul regretelor, al remuşcărilor: regretăm vremurile frumoase de altădată sau ne reproşăm greşelile, alegerile făcute, deciziile luate. Cât despre viitor... dacă nu ştim cum să acţionăm în prezent, la ce viitor să ne aşteptăm? Sperând mereu că va fi unul fericit, mai bun, ne îngrijorăm: oare ce ne așteaptă? Se poate întâmpla orice, atât timp cât nu vom învăţa cum să ne construim ziua de mâine pe această bază solidă care este ziua de azi.
"Het heden is het voorrecht van God. God leeft in een eeuwig heden, en aan het heden heeft Hij alle macht gegeven. Als je dit weet, dient ieder van u te zeggen: ‘Vandaag beschik ik ook over het heden. Het verleden is geweest en de toekomst is er nog niet. Alleen het heden behoort mij toe. Kom, aan het werk!’ Maar wat doen de meeste mensen? Ze tobben over het verleden, ze dromen van de toekomst en voor het heden zijn ze afwezig, ze laten het wegglippen, niet wetend hoe het te beleven.
Het verleden is meestal voorwerp van spijt, wroeging: we treuren om de goede oude tijd, ofwel maken we onszelf verwijten over de fouten, de keuzes die we gemaakt hebben, de beslissingen die we genomen hebben. Wat de toekomst betreft… als we niet weten hoe te handelen in het heden, wat voor toekomst kunnen we dan verwachten? Terwijl we hopen dat zij gelukkig zal zijn, vragen we ons bezorgd af: wat zal er gebeuren? En zo zal het doorgaan, zolang we niet leren, hoe we de dag van morgen moeten grondvesten op deze solide basis die het heden is."
il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov
Nessun commento:
Posta un commento