Allora, si mette a suonare per quello sguardo – forse senza neppure cogliere se sia quello di un uomo o di una donna – per quella luce che brilla laggiù, nell'oscurità, e diventa geniale.
L'essere umano ha bisogno, in qualsiasi modo, di sentire un'eco alle sue azioni, alle sue parole. Se non vi è reciprocità, non è più possibile alcuno scambio. Ora, lo scambio è la legge della vita.
When soloists give a concert, they are offering the public their talent, their inspiration and the fruit of their labour. But if the public is unaware of this labour, if they are noisy or simply don’t pay attention, a musician will feel it and, even if they are the greatest virtuoso player in the world, will be unable to give their very best, because the exchanges are not taking place as they should. But it can also happen that a soloist will turn to face the concert hall and catch sight of one person’s expression of wonder and delight. And then they start to play for that person, perhaps without even knowing whether it is a man or a woman. They play for that light shining out there in the darkness and become inspired.
Human beings need to feel that their actions and their words find some sort of an echo. If there is no reciprocity, there can be no exchange. And exchange is the law of life.
Ein Solist, der ein Konzert gibt, bietet dem Publikum sein Talent, seine Inspiration, die Frucht einer langen Arbeit. Aber wenn das Publikum sich dieser Arbeit nicht bewusst ist, wenn es Lärm macht oder wenn es unaufmerksam ist, dann spürt es der Musiker, und selbst wenn er der größte Virtuose der Welt ist, kann er nicht alles geben, wozu er in der Lage wäre, denn der Austausch vollzieht sich nicht richtig. Aber es kann auch passieren, dass er, wenn er sich dem Saal zuwendet, einen bewundernden und entzückten Blick entdeckt. Und er beginnt, für diesen Blick zu spielen, von dem er vielleicht nicht einmal bemerkt hat, ob er von einem Mann oder einer Frau stammte, für dieses Licht, das dort strahlt in der Dunkelheit und er wird genial.
Der Mensch muss, ganz gleich wie, immer fühlen können, dass es ein Echo auf seine Handlungen, auf seine Worte gibt. Wenn es keine Gegenseitigkeit gibt, dann ist kein Austausch möglich. Der Austausch ist also das Gesetz des Lebens.
Un soliste qui donne un concert offre au public son talent, son inspiration, le fruit de tout un long travail. Mais si le public n’a aucune conscience de ce travail, s’il fait du bruit ou même seulement s’il est inattentif, le musicien le sent et, même s’il est le plus grand virtuose du monde, il ne peut pas donner tout ce dont il serait capable, car les échanges ne se font pas correctement. Mais il peut arriver aussi que, se tournant vers la salle, il découvre un seul regard émerveillé, ravi. Alors il se met à jouer pour ce regard, dont il n’a peut-être même pas discerné si c’est celui d’un homme ou d’une femme, pour cette lumière qui brille, là-bas, dans l’obscurité, et il devient génial.
L’être humain a besoin, de quelque façon que ce soit, de sentir un écho à ses actes, à ses paroles. S’il n’y a pas réciprocité, aucun échange n’est plus possible. Or, l’échange est la loi de la vie.
Um solista que dá um concerto oferece ao público o seu talento, a sua inspiração, o fruto de um longo trabalho. Mas o público não tem qualquer consciência desse trabalho; se ele faz barulho ou não está atento, o músico sente isso e, mesmo que se trate do maior virtuoso do mundo, não pode dar tudo aquilo de que seria capaz, pois as trocas não se fazem corretamente. Mas também pode acontecer que, virando-se para a sala, ele descubra um único olhar maravilhado, deslumbrado. Então, começa a tocar para esse olhar – que ele talvez nem se tenha apercebido se é de um homem ou de uma mulher –, para aquela luz que brilha lá ao fundo, na escuridão, e torna-se genial.
O ser humano tem necessidade de sentir, seja de que maneira for, um eco dos seus atos, das suas palavras. Se não existe reciprocidade, nenhuma troca é possível. Ora, a troca é a lei da vida.
Un solista que da un concierto ofrece al público su talento, su inspiración, el fruto de todo un largo trabajo. Pero si el público no tiene ninguna conciencia de este trabajo, si hace ruido o sencillamente si no está atento, el músico lo siente e incluso, si es el mayor virtuoso del mundo, no puede dar todo de lo que sería capaz, porque los intercambios no se hacen correctamente. Puede suceder también que, dirigiendo su mirada hacia el aforo, descubra una sola mirada maravillada, encantada. Entonces, se pone a tocar para esta mirada, que ni siquiera se ha apercibido si es de un hombre o de una mujer, para esta luz que brilla ahí, en la oscuridad, y su interpretación es genial.
El ser humano tiene necesidad, del modo que sea, de sentir un eco a sus actos, a sus palabras. Si no hay reciprocidad, no es posible ningún intercambio. Así pues, el intercambio es la ley de la vida.
Солист, дающий концерт, дарит публике свой талант, свое вдохновение, плод длительной работы. Но если публика не имеет никакого представления об этой работе, если она шумит или даже просто невнимательна, музыкант это чувствует и, даже будучи самым великим виртуозом в мире, не сможет отдать все, на что он способен, ибо обмены осуществляются неправильно. Но может случиться, что, повернувшись к залу, он увидит один-единственный восхищенный, восторженный взгляд. И тогда он будет играть ради этого единственного взгляда, даже если он не сумел различить, чей это взгляд – мужчины или женщины, для этого света, который сияет там, в темноте, и он снова проявит свой гений.
Человек испытывает потребность чувствовать, в той или иной форме, отклик на свои действия, на свои слова. Если нет взаимности, то никакой обмен невозможен. А ведь обмен – это закон жизни.
Un interpret care dă un concert dăruiește publicului său talentul, inspirația, rodul unei întregi lucrări. Dacă publicul nu conștientizează însă deloc această lucrare, dacă face zgomot sau este numai neatent, muzicianul o simte și, chiar dacă dacă este cel mai mare virtuos din lume, el nu poate oferi tot ce ar putea, fiindcă schimburile nu se fac corect. Se poate întâmpla însă ca, întorcându-se spre sală, să descopere un singur chip încântat, fermecat. Atunci el începe să cânte pentru acel chip, neștiind poate dacă este un bărbat sau o femeie, pentru acea lumină care strălucește în întuneric, și devine genial.
Ființa umană are nevoie să primească un ecou la faptele, la cuvintele sale, oricum ar fi acesta. Dacă nu există reciprocitate, nici un schimb nu este posibil. Or, schimbul este legea vieții.
Een solist die een concert geeft, biedt het publiek zijn talent, zijn inspiratie, de vrucht van een heel langdurig werk. Maar als het publiek geen notie heeft van dat werk, als het luidruchtig of zelfs alleen maar onaandachtig is, voelt de musicus dat en, ook al is hij de grootste virtuoos van de wereld, dan kan hij niet alles geven waartoe hij in staat is, want de wisselwerking verloopt niet correct. Maar het kan ook gebeuren dat hij zich naar de zaal wendt en een enkele blik van verwondering, van verrukking opvangt. Dan begint hij voor die blik te spelen, waarvan hij misschien niet eens heeft gezien of die van een man of een vrouw was, voor dat licht dat daar in het duister schijnt, en hij wordt geniaal.
De mens heeft de behoefte op welke manier dan ook, een echo op zijn daden, op zijn woorden te voelen. Als er geen wederkerigheid is, is er geen enkele uitwisseling meer mogelijk. Dus de uitwisseling is de wet van het leven.
il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov
Nessun commento:
Posta un commento