Per me si tratta di un test.
Quando gli esseri umani impareranno a mangiare con una coscienza illuminata, sentendosi colmi di meraviglia per il cibo e pensando con riconoscenza che tutto l’Universo ha lavorato per produrre quei frutti, quelle verdure e quei cereali, grazie ai quali essi ricevono la vita, a quel punto sì, si potrà parlare di cultura e di civiltà.
Wie das Tier, so muss sich auch der Mensch ernähren, um überleben zu können. Aber im Unterschied zum Tier, kann er durch sein Bewusstsein in der Handlung des Essens ein Mittel finden, um seelisch und geistig zu wachsen. Und ich gehe sogar noch weiter und sage: Solange er nicht fähig ist, dieser Handlung eine größere, tiefere Dimension zu verleihen, ist es nutzlos, vorzugeben, ein kultiviertes, zivilisiertes Wesen zu sein.
Für mich ist das ein Test. Wenn die Menschen lernen werden, mit einem aufgeklärten Bewusstsein zu essen, dabei über die Nahrung entzückt zu sein und mit Dankbarkeit daran zu denken, dass das gesamte Universum mitgearbeitet hat, um diese Früchte, Gemüse und Getreide herzustellen, dank denen sie das Leben erhalten, ja, in dem Moment wird man von Kultur und Zivilisation sprechen können.
Asemenea unui animal, ființa umană trebuie să se hrănească pentru a supraviețui. În comparație cu animalul, ea poate însă, prin conștiința sa, să găsească în actul nutriției modalitatea de a se dezvolta psihic, spiritual. Aș merge chiar mai departe: atât timp cât ea nu este capabilă să confere acestui act o dimensiune mai largă, mai profundă, este inutil să se pretindă educată, civilizată.
Pentru mine este un test. Atunci când oamenii vor învăța să se hrănească cu o conștiință luminată, încântându-se de hrană, gândindu-se cu recunoștință că întreg universul a lucrat pentru a da aceste fructe, aceste legume, aceste cereale datorită cărora ei primesc viața, în acea clipă, da, se va putea vorbi despre cultură și civilizație.
Net zoals het dier, moet de mens zich voeden om te overleven. Maar in tegenstelling tot het dier kan hij door zijn bewustzijn in de handeling van het eten het middel vinden om psychisch en spiritueel te groeien. En ik ga zelfs verder: zolang de mens niet in staat is aan die handeling een ruimere, diepere dimensie te geven, is het zinloos te doen alsof hij ontwikkeld, beschaafd is.
Voor mij is het een test. Wanneer de mensen zullen leren met een verlicht bewustzijn te eten, terwijl zij zich verbazen over het eten en er met dankbaarheid aan denken dat heel het universum gewerkt heeft om deze vruchten, groenten, granen voort te brengen, waaruit ze het leven ontvangen, ja, pas op dat ogenblik zal er sprake zijn van ontwikkeling en beschaving.
Como el animal, el ser humano debe alimentarse para subsistir. Pero a diferencia del animal, puede, mediante su conciencia, encontrar en el acto de comer el medio de crecer psíquicamente, espiritualmente. E incluso iré más lejos: en la medida que no sea capaz de dar a este acto una dimensión más vasta, más profunda, es inútil que pretenda cultivarse, civilizarse.
Esto es para mí un test. Cuando los humanos aprendan a comer con una conciencia lúcida, entusiasmándose con la comida, pensando con agradecimiento que todo el universo ha trabajado para producir esos frutos, esas legumbres, esos cereales gracias a los cuales reciben la vida, en ese momento sí, podrá hablarse de cultura y de civilización.
Human beings, like animals, have to take in food to survive. But unlike animals, they can consciously use the act of eating as a way of growing psychically and spiritually. And I will go so far as to say that until they are able to view the act of eating from a broader, deeper perspective, it is pointless their claiming to be cultured, civilized.
This, for me, is the test. When people learn to eat with an enlightened awareness, when their food fills them with wonder and gratitude at the thought that the whole universe has worked to produce the fruit, vegetables and cereals that give them life, then, yes, we can talk of culture and civilization.
Как всякое животное, человек должен питаться, чтобы существовать. Но в отличие от животного, он может, благодаря сознанию, найти в акте питания средство для психического и духовного роста. И я пойду даже еще дальше: пока он не способен придать этому акту измерения более широкого, более глубинного, пусть не претендует считать себя культурным, цивилизованным.
Для меня это тест. Когда люди научатся кушать с ясным сознанием, восхищаясь пищей, думая с признательностью о том, что вся вселенная работала, чтобы произвести эти фрукты, эти овощи, эти злаки, благодаря которым они получают жизнь, – с этого момента, да, они могут говорить о культуре и цивилизации.
Tal como os animais, o ser humano tem de se alimentar para subsistir. Mas, diferentemente do animal, ele pode, pela sua consciência, fazer do ato de comer um meio para crescer psiquicamente, espiritualmente. E irei mesmo mais longe: enquanto não for capaz de dar a esse ato uma dimensão mais vasta, mais profunda, é inútil ele dizer que é culto, civilizado.
Para mim, isso é um teste. Quando os humanos aprenderem a comer com uma consciência esclarecida, maravilhando-se com os alimentos, pensando com reconhecimento que todo o universo trabalhou para produzir aqueles frutos, aqueles legumes, aqueles cereais, graças aos quais eles recebem a vida, então sim, poder-se-á falar de cultura e de civilização.
Comme l’animal, l’être humain doit se nourrir pour subsister. Mais à la différence de l’animal, il peut, par sa conscience, trouver dans l’acte de manger le moyen de grandir psychiquement, spirituellement. Et j’irai même plus loin : tant qu’il n’est pas capable de donner à cet acte une dimension plus vaste, plus profonde, il est inutile qu’il se prétende cultivé, civilisé.
C’est pour moi un test. Quand les humains apprendront à manger avec une conscience éclairée, en s’émerveillant de la nourriture, en pensant avec reconnaissance que tout l’univers a travaillé pour produire ces fruits, ces légumes, ces céréales grâce auxquels ils reçoivent la vie, à ce moment-là oui, on pourra parler de culture et de civilisation.
il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov
Nessun commento:
Posta un commento