Un giorno, un viaggiatore giunse in un villaggio e si mise a cercare una locanda. Qualcuno gli disse che c’era appunto un locandiere molto gentile che offriva pasti gratuiti a tutti gli stranieri di passaggio; ma la cosa un po' strana era che dopo averli rifocillati, li picchiava. «Non importa – rispose il viaggiatore – accetto». Essendo affamato e non avendo fretta di essere malmenato, mangiò tutto quello che gli veniva proposto, e via via che mangiava, vedeva il suo ospite farsi sempre più allegro. Quando giunse il momento in cui non fu più in grado di inghiottire altro, non si alzò, ma guardò il locandiere come se stesse aspettando qualcosa. «Ebbene, cosa stai aspettando? – Di essere picchiato».
Ma l’altro si mise a ridere e rispose: «Niente affatto! Se picchio le persone, è perché non capisco come mai smettano tanto presto di mangiare: mi impediscono così di assaporare la gioia di donare. Tu, invece, hai mangiato proprio bene!»
Ecco allora un avvertimento per coloro che troppo rapidamente si sentono sazi dei doni del Cielo: riceveranno qualche percossa."
"The beings of light in the invisible world appreciate those who are always hungry and thirsty. Only the greedy are accepted on high. So you can ask for as much as you want. Yes, ask for love, wisdom, peace, beauty…
One day, a traveller came to a village and went looking for an inn. Someone told him there happened to be a very kind innkeeper there, who fed all strangers passing through town for free, but the strange thing was that, after he had given them something to eat, he would hit them. ‘Never mind,’ said the traveller. ‘I’ll accept.’ As he was ravenous and was in no hurry to receive any blows, he ate everything he was offered, and as he continued to eat he saw his host becoming happier and happier. The time came when he really couldn’t eat any more; he did not get up but looked at the innkeeper as if still expecting something. ‘Well, now what are you waiting for?’ ‘For you to hit me.’ But the other man started laughing and said, ‘I’m not going to. If I hit people, it’s because for some reason they finish eating so quickly it prevents me from experiencing the joy of giving. But you ate very well.’
So, that is a warning for those who have their fill of heaven’s gifts too quickly: they will receive a few blows."
"Die Lichtwesen der unsichtbaren Welt schätzen jene Menschen, die immer Hunger und Durst haben. Nur die Schlemmer werden oben akzeptiert. Ihr könnt also verlangen so viel ihr wollt. Ja, verlangt die Liebe, die Weisheit, den Frieden, die Schönheit…
Eines Tages kam ein Reisender in ein Dorf und suchte nach einer Herberge. Jemand sagte ihm, es gäbe da einen sehr freundlichen Herbergsbesitzer, der alle durchreisenden Fremden gratis bewirte. Ein bisschen komisch sei nur, dass er sie schlage, nachdem er ihnen zu essen gegeben habe. »Das macht nichts« antwortete der Fremde, »das akzeptiere ich.« Da er sehr hungrig war und es nicht eilig hatte, Schläge einzustecken, aß er alles, was ihm angeboten wurde; je länger er aß, desto fröhlicher wurde sein Gastgeber. Als der Moment gekommen war, wo er wirklich nichts mehr schlucken konnte, stand er nicht auf, sondern schaute den Herbergsbesitzer an, als erwarte er noch etwas. »Worauf wartest Du jetzt?« »Ich warte darauf, geschlagen zu werden.« Da fing der Gastgeber an zu lachen und sagte: »Keinesfalls. Wenn ich die Leute schlage, so deshalb, weil sie dermaßen schnell mit dem Essen aufhören und ich nicht weiß, warum. So hindern sie mich daran, die Freude des Gebens zu kosten. Du aber hast gut gegessen.«
Dies ist also eine Warnung für alle, die zu schnell von den Geschenken des Himmels genug haben: Sie werden ein paar Schläge einstecken."
"Les entités lumineuses du monde invisible apprécient ceux qui ont toujours faim et soif. Seuls les gourmands sont acceptés en haut. Alors, vous pouvez demander autant que vous voulez. Oui, demandez l’amour, la sagesse, la paix, la beauté…
Un jour, un voyageur arriva dans un village où il se mit à chercher une auberge. Quelqu’un lui dit qu’il y avait là justement un aubergiste très gentil qui nourrissait gratuitement tous les étrangers de passage, mais ce qui était un peu bizarre, c’est qu’après leur avoir donné à manger, il les frappait. « Ça ne fait rien, répondit le voyageur, j’accepte. » Comme il était affamé et qu’il n’était pas pressé de recevoir des coups, il mangea tout ce qui lui était proposé ; et au fur et à mesure qu’il mangeait, il voyait son hôte devenir de plus en plus joyeux. Quand arriva le moment où il ne put vraiment plus rien avaler, il ne se leva pas, mais regarda l’aubergiste comme s’il attendait encore quelque chose. « Eh bien, qu’attends-tu maintenant ? – D’être battu. » Mais l’autre se mit à rire et dit : « Pas du tout. Si je bats les gens, c’est que, je ne sais pas pourquoi, ils s’arrêtent tellement vite de manger : ils m’empêchent ainsi de goûter la joie de donner. Toi, tu as bien mangé. » Alors, voilà un avertissement pour ceux qui sont trop vite rassasiés des présents du Ciel : ils recevront quelques coups. "
Geschenken uit de Hemel - waarvan wij nooit genoeg krijgen
"De lichtende entiteiten van de onzichtbare wereld waarderen hen die altijd honger en dorst hebben. Alleen de smulpapen worden boven onthaald. Je kunt dus vragen zoveel als je wilt. Ja, vraag maar om liefde, wijsheid, vrede, schoonheid...Op een dag kwam een reiziger aan in een dorp waar hij naar een herberg op zoek ging. Iemand zei hem dat daar nu net een heel aardige herbergier was, die alle vreemdelingen op doorreis gratis te eten gaf, maar die wel een beetje vreemd was, omdat hij hen sloeg nadat hij hun te eten had gegeven. ‘Dat hindert niet,’ zei de reiziger, ‘dat neem ik voor lief.’ Aangezien hij uitgehongerd was en niet op een pak slaag zat te wachten, at hij alles op wat hem werd voorgezet; en hoe meer hij at, hoe gelukkiger hij zijn gastheer zag worden. Toen het moment was aangebroken dat hij echt geen hap meer naarbinnen kreeg, bleef hij zitten en keek de herbergier aan, alsof hij nog iets verwachtte. ‘Nou, waar wacht je nog op?’ – ‘Op een pak slaag.’ Maar de ander begon te lachen en zei: ‘Geen sprake van. Als ik de mensen sla, is het omdat ik niet weet waarom ze zo gauw ophouden met eten; zo ontnemen ze mij de vreugde van het geven. Maar jij hebt goed gegeten.’
Laat dit dus een waarschuwing zijn voor hen die te snel genoeg hebben van de geschenken van de Hemel: zij zullen een paar klappen krijgen."
Cadouri ale Cerului - de care nu trebuie niciodată să fim satisfăcuți
"Entitățile luminoase ale lumii invizibile îi apreciează întotdeauna pe cei care sunt mereu flămânzi și însetați. Puteți cere, deci, atât cât doriți. Da, cereți iubirea, înțelepciunea, pacea, frumusețea...Într-o zi, un tânăr a ajuns într-un sat și a început să caute un han. Cineva îi spune că există un hangiu foarte amabil care îi hrănește gratuit pe toți străinii care sunt în trecere, dar că este puțin cam ciudat, după ce le dă de mâncare, îi lovește. „Nu-i nimic, răspunse călătorul, accept.” Cum era înfometat și nu era grăbit să primească niște lovituri, a mâncat tot ce i s-a oferit; pe măsură ce mânca, își vedea gazda din ce în ce mai veselă. Când s-a apropiat momentul în care nu mai era nimic de înghițit, el rămase pe loc, privindu-l pe hangiu ca și cum ar mai fi așteptat ceva. „Ei bine, ce mai aștepți acum? – Să fiu bătut.” Celălalt a început să râdă și a spus: „Deloc. Dacă îi bat pe oameni, este pentru că, nu știu de ce, ei se opresc foarte repede din mâncat: mă împiedică astfel să gust din bucuria de a dărui. Tu ai mâncat bine.”
Iată un avertisment pentru cei care se satură foarte repede de cadourile Cerului: ei vor primi câteva lovituri."
Presentes do Céu - de que nunca devemos ficar saciados
"As entidades luminosas do mundo invisível apreciam aqueles que têm sempre fome e sede. Só os gulosos são aceites no alto. Então, podeis pedir tanto quanto quiserdes. Sim, pedi o amor, a sabedoria, a paz, a beleza…Um dia, um viajante chegou a uma vila e procurou uma estalagem. Alguém lhe disse que havia ali um estalajadeiro muito simpático que alimentava gratuitamente todos os que estavam de passagem, mas o que era um pouco estranho era que, depois de lhes ter dado de comer, ele batia-lhes. «Não faz mal, respondeu o viajante, eu aceito.» Como ele estava esfomeado e não tinha pressa de levar pancada, comeu tudo o que lhe ofereceram; e, à medida que ia comendo, via o seu hospedeiro ficar cada vez mais alegre. Quando chegou o momento em que ele já não conseguia comer mesmo mais nada, não se levantou e olhou para o estalajadeiro como se ainda estivesse à espera de qualquer coisa. «Bem, do que é que estás è espera? – De levar pancada.» Mas o outro começou a rir e disse: «Nem pensar nisso! Eu só bato nas pessoas porque elas, não sei porquê, param de comer muito depressa e assim impedem-me de ter a alegria de dar. Tu, não, comeste bem.»
Então, eu deixo aqui um aviso para aqueles que ficam rapidamente saciados com os presentes do Céu: eles receberão umas sovas."
"Светлые существа невидимого мира ценят тех, кто всегда голодны и жаждут. Только гурманы лакомки принимаются наверху. Итак, вы можете просить сколько хотите. Да, просить любви, мудрости, покоя, красоты.
Однажды один путешественник приехал в некий городок и принялся искать постоялый двор. Кто-то ему сказал, что как раз есть один очень добрый содержатель постоялого двора, который бесплатно кормил всех проезжающих иноземцев, но что странно: после того, как он давал им поесть, он их бил. «Это ничего, – ответил путешественник, – я согласен». Так как он был голоден и не спешил получать удары, он ел все, что ему предлагалось, и по мере того, как он ел, он видел, как его хозяин становился все более и более радостным. Когда настал момент, когда он уже действительно больше не мог ничего съесть, он не стал подниматься, а посмотрел на хозяина, как будто хотел еще чего-нибудь. «Итак, чего ты хочешь сейчас? – Быть побитым». Но тот начал смеяться и сказал: «Нет, если я бью людей, то за то, что они очень быстро перестают есть: так они лишают меня радости давать. Ты же ел хорошо».
Итак, вот предупреждение тем, кто очень быстро насыщаются присутствиями Неба: они получат несколько ударов. "
Regalos del cielo - de los que nunca debemos saciarnos
"Las entidades luminosas del mundo invisible aprecian a los que siempre tienen hambre y sed. Sólo los golosos son aceptados arriba. Por lo tanto, podéis pedir cuánto queráis. Sí, pedid el amor, la sabiduría, la paz, la belleza…Un día, un viajero llegó a un pueblo donde se puso a buscar una posada. Alguien le dijo que justamente había un posadero muy amable que alimentaba gratuitamente a todos los extranjeros que estaban de paso, pero lo que era un poco raro es que, tras haberles dado de comer, los golpeaba. «No importa» respondió el viajero, «acepto». Como estaba hambriento y no tenía prisa por recibir los golpes, comió todo lo que le fue servido; y a medida que iba comiendo, veía a su anfitrión cada vez más feliz. Cuando llegó el momento en que no podía tragar nada más, no se levantó, pero miró al posadero como si esperara todavía algo más. «Y bien, ¿qué es lo que esperas ahora? – Ser golpeado.» Sin embargo, el hostelero se puso a reír y dijo: «En absoluto, si yo golpeo a la gente es porque ignoro el motivo por el que dejan tan rápidamente de comer: de esta forma me privan del placer de saborear la alegría de dar. Tú has comido bien.»
Así pues, he aquí una advertencia para todos aquellos que se sacian rápidamente de los regalos del Cielo: recibirán algunos golpes. "
il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov
Nessun commento:
Posta un commento