Bisogna, al contrario, non abituarsi a niente e guardare le cose in modo sempre nuovo, mostrare un’attenzione viva per le idee, gli esseri, le cose, osservarli e studiarli come se li si incontrasse per la prima volta. Soltanto allora si scopriranno i legami esistenti fra loro, una luce si accenderà e qualcosa della vita dell’universo si rivelerà a noi."
"People see and hear so many things that they are overloaded and become indifferent. They feel there is nothing more for them to learn: they allow their attention to drift, never focusing on anything, and nothing makes an impression on them. They think, ‘I know that… I’ve seen that… that too, and that…’ So they look without seeing, and they listen without hearing. Well, that’s habit! But there is nothing more pernicious than letting yourself be ruled by habit: it deadens you.
On the contrary, you shouldn’t become habituated to anything, but rather consider ideas, beings and things with a fresh eye, pay renewed attention to them and observe and study them as if encountering them for the first time. Then you discover the connections between them, a light appears, and something of the life of the universe is revealed."
"À force de voir et d’entendre tellement de choses, les gens sont saturés, blasés. Ils ont l’impression qu’ils n’ont plus rien à apprendre : ils laissent glisser leur attention sans jamais s’arrêter nulle part, et rien ne s’imprime sur eux. Ils se disent : « Ça, je le sais… Ça, je l’ai vu… et ça aussi, ça aussi… » Alors, ils regardent sans voir, ils écoutent sans entendre. Eh oui, l’habitude. Mais il n’y a rien de plus pernicieux que de se laisser gouverner par l’habitude : on s’abrutit.
Il faut au contraire ne s’habituer à rien et porter un regard neuf, une attention nouvelle sur les idées, les êtres, les choses, et les observer, les étudier comme si on les rencontrait pour la première fois. C’est alors que l’on découvre les liens qui existent entre eux, une lumière se fait et quelque chose de la vie de l’univers se révèle à nous."
"Weil sie so viele Dinge sehen und hören, werden die Leute mit der Zeit überdrüssig, übervoll. Sie haben den Eindruck, nichts mehr lernen zu können, sie lassen ihre Aufmerksamkeit abschweifen, ohne je irgendwo innezuhalten und dadurch prägt sich nichts in ihnen ein. Sie sagen sich: »Das weiß ich… dies habe ich gesehen… das und das ebenfalls...« Und so schauen sie ohne zu sehen, sie hören ohne zuzuhören. Ja, die Gewohnheit. Aber es gibt nichts Schädlicheres, als sich von der Gewohnheit lenken zu lassen, weil man abstumpft.
Wir sollten uns im Gegenteil an nichts gewöhnen und alles mit einem neuen Blick betrachten, mit einer neuen Aufmerksamkeit für die Ideen, Menschen und Dinge und sie beobachten und erforschen, als würden wir ihnen zum ersten Mal begegnen. Dann entdecken wir die Verbindungen, die zwischen ihnen bestehen, es geht uns ein Licht auf, und etwas vom Leben des Universums wird uns enthüllt."
"A fuerza de ver y oír tantas cosas, la gente está saturada, hastiada. Tiene la impresión que no hay nada más que aprender: se evaden sin detenerse en nada, nada se graba en ellos. Entonces dicen: «Esto ya lo sé… Esto ya lo he visto… y esto también y aquello también…» Entonces, miran pero no ven, escuchan pero no oyen. Sí, la costumbre. Pero nada es tan pernicioso como dejarse gobernar por la costumbre: nos embrutece.
Es preciso, por el contrario, no habituarse a nada y aportar una nueva visión, una nueva atención sobre las ideas, los seres, y observar, estudiarlos como si los rencontrarais por primera vez. Es entonces cuando se descubren los lazos existentes entre ellos, una luz aparece y algo de la vida del universo se revela en nosotros. "
"À força de verem e ouvirem tantas coisas, as pessoas estão saturadas, enfadadas. Eles acham que já não têm nada a aprender: deixam que o foco da sua atenção mude sem se fixarem em coisa alguma e nada se imprime nelas. Dizem: «Eu sei isto… Aquilo, já vi…e aquilo também, aquilo também…» Elas olham sem ver, escutam sem ouvir. Sim, é o hábito. Mas não há nada mais pernicioso do que deixar-se governar pelo hábito: fica-se embrutecido.
É preciso, pelo contrário, não se habituar a nada e lançar um olhar novo, uma atenção nova, sobre as ideias, os seres, as coisas, e observá-los, estudá-los como se se estivesse a contactar com eles pela primeira vez. É nessas circunstâncias que se descobre as ligações que existem entre eles, surge uma luz e algo da vida do universo nos é revelado."
"Видя и слыша столько вещей, люди пресыщены. Им кажется, что им больше нечему учиться: они позволяют скользить своему вниманию, никогда не останавливая его ни на чем, и ничто не отпечатывается в них. Они говорят себе: «Это я знаю… Это я видел… И это тоже, это тоже…». Итак, они смотрят, не видя, они слушают, не слыша. Да, привычка. Но нет ничего хуже, чем позволить привычке управлять собой: от этого тупеешь.
Надо, наоборот, ни к чему не привыкать и смотреть свежим взглядом, с новым вниманием на идеи, на существ, на вещи и наблюдать их, изучать, как будто впервые встретил. Только так обнаруживаются связи, существующие между ними, появляется ясное видение и что-то от жизни вселенной открывается нам. "
Obișnuința - pericolele ei
"Oamenii devin blazați, saturați, ascultând la nesfârșit tot soiul de lucruri. Ei au impresia că nu mai au nimic de învățat: se uită distrați peste tot în neștire și nimic nu se mai imprimă asupra lor. Ei își spun: „O știu pe asta...Am văzut-o și pe cealaltă...și pe asta...” Ei privesc fără să vadă, ascultă fără audă. Ei da, aceasta este obișnuința. Nu există nimic mai periculos decât să te lași condus de obișnuință: te animalizezi.Dimpotrivă, nu trebuie să ne obișnuim cu nimic și să avem o privire nouă, o atenție nouă asupra ideilor, ființelor, lucrurilor, observându-le, studiindu-le ca și cum le-am întâlni întâia oară. Atunci descoperim legăturile existente între ele, o lumină apare și ni se destăinuie ceva din viața universului."
Gewenning - de gevaren ervan
"Als gevolg van het zien en horen van zoveel dingen zijn de mensen verzadigd, onverschillig. Ze hebben de indruk dat ze niets meer hoeven te leren: ze laten hun aandacht verslappen zonder ooit ergens bij stil te staan, en niets maakt nog indruk op hen. Zij zeggen: ‘Dat weet ik... dat heb ik gezien... en dat ook, dat ook...’ Dus ze kijken zonder te zien, ze luisteren zonder te horen. Jawel, de gewenning. Maar er is niets nadeliger dan zich te laten regeren door de gewenning: we stompen af.We moeten juist nergens aan wennen en met een frisse blik, met vernieuwde aandacht kijken naar ideeën, mensen, dingen en ze observeren, ze bestuderen alsof we ze voor het eerst tegenkomen. Zo ontdekken we allerlei verbanden, gaat ons een licht op en wordt ons iets van het universele leven geopenbaard."
il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov
Nessun commento:
Posta un commento