Quanti hanno la tendenza a credere che la vita sia stata data loro unicamente per il soddisfacimento dei propri desideri. Sono vivi, e per loro questo è sufficiente: non si domandano grazie a chi e a che cosa possano respirare, nutrirsi, amare, pensare… E non essendo coscienti di ciò che rappresenta il dono della vita, la sprecano. La consapevolezza nasce in loro un po’ più tardi, all’avvicinarsi della vecchiaia, oppure nel caso siano handicappati, malati. A quel punto fanno tutto il possibile per trattenere quella vita che li sta abbandonando. Non bisognava forse iniziare a pensarci un po' prima?"
"Even if people are convinced that life is the most precious thing they possess, they have still not properly understood that the most essential thing in life is life itself. They do not think of all the creatures, all the powers in the universe that are there purely so that they can be alive, or of all they receive from the earth, the water, the air, the sun and the stars.
So many people tend to think that life has only been given to them to satisfy their desires. They are alive and that is enough for them; they do not ask themselves to what or whom they owe the fact that they can breathe, eat, love, think… And because they are not aware of what the gift of life represents, they waste it. Awareness comes a little later, when old age approaches, or if they are disabled or ill. Then, they do everything they can to hold onto the life they are losing. Shouldn’t they have begun thinking about it a little earlier?"
"Même si les humains sont persuadés que la vie est ce qu’ils possèdent de plus précieux, ils n’ont pas encore bien compris que, dans cette vie, ce qu’il y a d’essentiel, c’est la vie elle-même. Ils ne pensent pas à toutes les créatures, à toutes les puissances de l’univers qui sont là seulement pour qu’ils puissent être vivants, ni à tout ce qu’ils reçoivent de la terre, de l’eau, de l’air, du soleil, des étoiles…
Combien de gens ont tendance à croire que la vie ne leur a été donnée que pour la satisfaction de leurs désirs. Ils sont vivants et cela leur suffit, ils ne se demandent pas grâce à qui et à quoi ils peuvent respirer, se nourrir, aimer, penser… Et parce qu’ils ne sont pas conscients de ce que représente ce don de la vie, ils la gaspillent. La conscience leur vient un peu plus tard, à l’approche de la vieillesse, ou s’il leur arrive d’être handicapés, malades. Là, ils font tout ce qu’ils peuvent pour retenir cette vie qui est en train de les quitter. Ne fallait-il pas commencer à y penser un peu avant ?"
"Selbst wenn die Menschen überzeugt sind, dass das Leben das Kostbarste ist, was sie besitzen, haben sie noch nicht richtig begriffen, dass das Wesentliche an diesem Leben das Leben selbst ist. Sie denken weder an all die Geschöpfe und Mächte des Universums, die nur da sind, damit sie lebendig sein können, noch an alles, was sie von der Erde, dem Wasser, der Luft, der Sonne und den Sternen empfangen…
Wie viele Leute neigen zu dem Glauben, das Leben sei ihnen nur für die Befriedigung ihrer Wünsche geschenkt worden. Sie sind lebendig, und das genügt ihnen. Sie fragen sich nicht, dank wem oder was sie atmen, sich ernähren, lieben und denken können. Und weil sie sich nicht bewusst sind, was dieses Geschenk des Lebens darstellt, verschwenden sie es. Das Bewusstsein kommt ein wenig später, im Alter oder wenn sie behindert oder krank werden. Dann tun sie alles, was sie können, um dieses Leben, das im Begriff ist, sie zu verlassen, zurückzuhalten. Hätten sie nicht ein wenig früher anfangen sollen, daran zu denken?"
Viață - să îi conștientizăm prețul
"Chiar dacă oamenii conștientizează că viața este bunul lor cel mai de preț, ei nu au înțeles încă bine că, în această viață, esențialul îl constituie însăși viața. Ei nu se gândesc la toate creaturile, la toate puterile universului care există numai ca ei să poată trăi, nici la ceea ce primesc de la pământ, de la apă, de la aer, de la soare, de la stele...Mulți oameni își închipuie că viața le-a fost dată pentru a-și satisface dorințele. Ei sunt vii și le este de ajuns, ei nu se întreabă datorită cui și a ce pot respira, se pot hrăni, pot iubi, gândi...Și nefiind conștienți de ceea ce reprezintă acest dar al vieții, ei o risipesc. Conștiința le apare ceva mai târziu, la apropierea bătrâneții, sau dacă li se întâmplă să ajungă handicapați, bolnavi. În acest caz, ei fac tot ce pot ca să rețină această viață ce este pe cale să îi părăsească. Nu ar fi trebuit să se gândească puțin mai devreme?"
"Даже если люди убеждены, что жизнь – самое драгоценное, что есть у них, они еще не совсем поняли, что в этой жизни самым важным является сама жизнь. Они не думают ни обо всех созданиях и силах вселенной, которые здесь только для того, чтобы они могли быть живыми, ни о том, что они получают от земли, воды, воздуха, от солнца, от звезд…
Сколько людей убеждены, что жизнь им дана для удовлетворения их желаний. Они живые и этого им достаточно, и они не задаются вопросом, благодаря кому и чему они могут дышать, питаться, любить, думать… И от того, что они не осознают, что собой представляет дар жизни, они растрачивают её. Осознание приходит к ним позднее, с приближением старости, или когда они становятся инвалидами, больными. Вот тогда они делают все возможное, чтобы удержать эту жизнь, которая оставляет их. Не надо ли было об этом думать раньше? "
Vida - tomar conciencia de su valor
"Aunque los humanos estén persuadidos de que la vida es lo más precioso que poseen, todavía no han comprendido bien que, en esta vida, lo que hay de esencial es la vida misma. No piensan en todas las criaturas, en todos los poderes del universo que están ahí sólo para que ellos puedan estar vivos, ni en todo lo que reciben de la tierra, del agua, del aire, del sol, de las estrellas...¡Cuántos tienden a creer que la vida les ha sido dada sólo para satisfacer sus deseos! Están vivos y eso les basta, no se preguntan gracias a quién y a qué pueden respirar, alimentarse, amar, pensar... Y, como no son conscientes de lo que representa este don de la vida, la despilfarran. La conciencia les viene un poco más tarde, cuando se acerca la vejez, o cuando se encuentran discapacitados, enfermos. Entonces, hacen todo lo que pueden para retener esta vida que les está abandonando. ¿No deberían haber empezado a pensar en ello un poco antes?"
Leven - ons bewust worden van de waarde ervan
"Ook al zijn mensen ervan overtuigd dat het leven het waardevolste is dat zij bezitten, toch hebben zij nog niet goed begrepen dat in dit leven het leven zelf het belangrijkste is. Zij denken niet aan al die schepselen, aan al die machten van het universum die slechts bestaan zodat zij kunnen leven, noch aan alles wat zij van de aarde ontvangen, van het water, van de lucht, van de zon, van de sterren…Hoeveel mensen hebben niet de neiging te denken dat het leven hen slechts is gegeven om aan hun verlangens te voldoen? Zij leven, en dat is voor hen genoeg, zij vragen zich niet af dankzij wie of wat zij in staat zijn te ademen, zich te voeden, te beminnen, te denken..... En omdat zij zich er niet van bewust zijn wat het geschenk van het leven betekent, verspillen zij het. Het bewustzijn komt voor hen wat later, als de ouderdom nadert of als zij wellicht met een handicap of ziekte te maken krijgen. Dan doen ze alles wat in hun macht ligt om vast te houden aan het leven dat bezig is weg te glijden. Ware het niet beter om hier wat eerder aan te denken?"
Vida - tomar consciência do seu preço
"Mesmo que estejam convencidos de que a vida é o que têm de mais precioso, os humanos ainda não compreenderam bem que aquilo que há de essencial nessa vida é a vida em si mesma. Eles não pensam em todas as criaturas, em todas as forças do universo, que tornam possível que eles estejam vivos, nem em tudo o que recebem da terra, da água, do ar, do sol, das estrelas…Imensas pessoas pensam que a vida só lhes foi dada para a satisfação dos seus desejos! Elas estão vivas e isso basta-lhes, não se questionam sobre quem e o que é que lhes permite respirar, alimentarem-se, amar, pensar… E, como não estão conscientes do que representa essa dádiva que é a vida, esbanjam-na. A consciência vem-lhes um pouco mais tarde, com o aproximar da velhice, ou se lhes acontece ficarem deficientes ou doentes. Aí, fazem tudo o que podem para agarrar essa vida que está a deixá-los. Não deveriam ter começado a pensar nisso um pouco antes?"
il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov
Nessun commento:
Posta un commento