Poi, un giorno inizia finalmente la convalescenza, ed ecco che all'improvviso il cibo e l'aria gli sembrano deliziosi; e che gioia poter di nuovo camminare liberamente, uscire a contemplare il cielo, il sole e tutta la natura in primavera, ascoltare il vento e il canto degli uccelli!
Ecco il lato buono di certe malattie. Ma è ragionevole aspettare di avere un incidente o di ammalarsi gravemente per ritrovare il gusto delle cose? "
"Over the years, most people lose their taste for things: they breathe, eat, drink, walk, see, hear, without being particularly conscious of what they are doing. You could say their senses have become dulled. But suppose they become seriously ill; what happens then? For months they are forced to stay still, confined to one room, where they live a vegetative life. Then, at last one day they start their convalescence, and suddenly they find they are taking pleasure in eating and breathing. And what a joy it is to be once more free to walk; to go out and contemplate the sky, the sun and the whole of nature in spring; to listen to the wind and the birdsong!
This is the positive side to certain illnesses. But does it make sense to wait until you have an accident or fall seriously ill to recover your taste for life?"
"Au fur et à mesure des années, la plupart des humains perdent le goût des choses : ils respirent, ils mangent, ils boivent, ils marchent, ils voient, ils entendent, sans que leur conscience ait tellement de part à ces activités : on dirait que leurs sens se sont émoussés. Mais voilà qu’il arrive à quelqu’un de tomber gravement malade, que se passe-t-il ? Pendant des mois il est obligé de vivre dans l’immobilité et l’isolement d’une chambre où il mène une existence végétative. Puis, enfin, un jour il entre en convalescence, et là, soudain, la nourriture, l’air lui semblent délectables. Et quelle joie de pouvoir à nouveau marcher librement, de sortir contempler le ciel, le soleil et toute la nature au printemps, d’écouter le vent et le chant des oiseaux !
Voilà le bon côté de certaines maladies. Mais est-il raisonnable d’attendre d’avoir un accident ou de tomber gravement malade pour retrouver le goût des choses ?"
"Im Laufe der Jahre verlieren die meisten Menschen den Geschmack an den Dingen. Sie atmen, sie essen, sie trinken, sie gehen, sie sehen, sie hören ohne dass ihr Bewusstsein wirklich an diesen Tätigkeiten teilnimmt. Man hat den Eindruck, dass ihre Sinne abgestumpft sind. Plötzlich kommt es dazu, dass jemand schwer krank wird und was passiert dann? Über Wochen hinweg ist er gezwungen, unbeweglich und isoliert in einem Zimmer zu bleiben, wo er eine vegetative Existenz führt. Bis er sich eines Tages wieder auf dem Weg der Besserung befindet und auf einmal erscheinen ihm die Nahrung und die Luft wieder köstlich. Ganz zu schweigen von der Freude, sich von Neuem frei bewegen zu können, hinauszugehen und den Himmel, die Sonne und die Natur im Frühling zu bewundern, dem Wind und dem Gesang der Vögel zu lauschen!
Das ist die gute Seite von bestimmten Krankheiten. Aber ist es vernünftig zu warten, bis man einen Unfall erleidet oder schwer erkrankt, um den Geschmack an den Dingen wiederzufinden?"
Gosto pela vida - não ficar à espera da doença ou dos acidentes para o descobrir
"À medida que os anos passam, a maior parte dos humanos perdem o gosto pelas coisas: respiram, comem, bebem, caminham, veem, ouvem, sem que a sua consciência participe grande coisa nessas atividades. Dir-se-ia que os seus sentidos se atrofiaram. Mas, quando uma pessoa fica gravemente doente, o que é que se passa? Ela é obrigada a viver, durante meses, imóvel e isolada num quarto, onde leva uma vida vegetativa. Depois, finalmente, entra em convalescença, e aí, de repente, os alimentos e o ar são para ela um deleite. E que alegria é poder de novo caminhar livremente, sair para contemplar o céu, o sol e toda a natureza na primavera, escutar o vento e o canto das aves!Eis o lado bom de certas doenças. Mas será razoável esperar até ter um acidente ou ficar gravemente doente para ter de novo gosto pelas coisas?"
Gusto por la vida - no hay que esperar la enfermedad o los accidentes para redescubrirlo
"A medida que pasan los años, la mayoría de los humanos pierden el gusto por las cosas: respiran, comen, beben, caminan, ven, oyen, sin que su conciencia participe demasiado en estas actividades: se diría que sus sentidos se han embotado. Pero, cuando alguien cae gravemente enfermo, ¿qué sucede? Durante meses se ve obligado a vivir en la inmovilidad y el aislamiento de una habitación en donde lleva una existencia vegetativa. Después, por fin, un día entra en la convalescencia, y entonces, de repente, el alimento, el aire, le parecen deliciosos. ¡Y qué alegría poder caminar de nuevo libremente, salir a contemplar el cielo, el sol y toda la naturaleza en primavera, escuchar el viento y el canto de los pájaros!Éste es el lado bueno de ciertas enfermedades. Pero ¿es razonable esperar a tener un accidente o a caer gravemente enfermo para recuperar el gusto por las cosas?"
"С течением прожитых лет большинство людей теряют вкус к вещам: они дышат, едят, пьют, ходят, видят, слышат, но их сознание не настолько включено в эту деятельность: можно было бы сказать, что их чувства притупились. Но вот случается, что кто-то тяжело заболевает, что происходит? Месяцами он живет в неподвижности и изоляции, в одной комнате, где ведет растительный образ жизни. Затем, наконец, однажды начинает выздоравливать и вот здесь пища, воздух кажутся ему сладостными. А какая радость снова мочь свободно ходить, выходить смотреть на небо, на солнце и всю природу весной, слушать ветер и пение птиц.
Вот в чем полезность болезни. Но разумно ли ждать несчастного случая или серьезной болезни, чтобы вновь обрести вкус к вещам? "
Gustul vieții - să nu așteptăm bolile sau accidentele pentru a-l descoperi
"Pe măsura trecerii anilor, cei mai mulți oameni își pierd gustul lucrurilor: ei respiră, se hrănesc, beau, merg, văd, ascultă, fără să conștientizeze complet aceste activități: s-ar spune că simțurile li s-au diminuat. Ce se întâmplă însă când cineva se îmbolnăvește grav? Luni de zile este obligat să rămână nemișcat și izolat într-o cameră unde duce o viață vegetativă. Apoi, într-o zi începe convalescența, iar hrana, aerul îi par încântătoare dintr-odată. Ce bucurie există când te poți deplasa din nou liber, ieșind să privești cerul, soarele și întreaga natură primăvara, ascultând vântul și cântecul păsărilor!Iată latura pozitivă a anumitor boli. Este însă înțelept să ai un accident sau să te îmbolnăvești grav pentru a regăsi gustul lucrurilor?"
Smaak in het leven - niet wachten op ziekte of ongelukken om hem opnieuw te ontdekken
"Naarmate de jaren verstrijken, verliezen de meeste mensen hun smaak in de dingen: zij ademen, zij eten, zij drinken, zij lopen, zij zien, zij horen, zonder dat hun bewustzijn erg veel deel uitmaakt van deze activiteiten: je zou zeggen dat hun zintuigen afgestompt zijn geraakt. Maar kijk eens wat er gebeurt wanneer iemand plots ernstig ziek wordt. Maandenlang moet hij onbeweeglijk en geïsoleerd in een kamertje liggen, waar hij een vegetatief leven leidt. Vervolgens, op een dag, begint hij te herstellen en plots vindt hij het voedsel en de lucht heerlijk. En wat een vreugde om zich weer vrij te kunnen bewegen, om naar buiten te gaan en naar de lucht, de zon en de hele natuur in de lente te kunnen kijken, om de wind en het gezang van de vogels te horen!Ziedaar de goede kant van bepaalde ziekten. Maar is het verstandig om te wachten tot je een ongeluk krijgt of ernstig ziek wordt om je smaak in de dingen terug te vinden?"
il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov
Nessun commento:
Posta un commento