Nell'immagine della vetta, si può vedere non soltanto un Maestro spirituale, ma anche tutti quegli esseri che – ciascuno nel proprio campo – sono giunti ad una visione superiore delle cose.
Essi non devono mai scendere dalle altezze che hanno raggiunto, ma devono anzi cercare di attirare fino a sé gli esseri umani. E se questi non vogliono salire, peggio per loro: bisogna lasciarli! Direte che è crudele. No, perché anche senza scendere, i grandi esseri continuano a proiettare verso i loro fratelli umani qualcosa del proprio pensiero e del proprio amore.
Disciples of a spiritual Master are often like walkers at the foot of a mountain who have no intention of climbing it. The mountain is there, that’s fine, they are very happy, they admire it, but the mountain is where it is, and they are where they are, at the bottom. From time to time, they glance at the peak, wishing it would come down to them just a little, but the peak continues to thrust upwards to the sky.
This image of a peak represents not only a spiritual Master but also all those beings who in their own sphere have reached a higher perspective. They should never come down from the heights they have reached but, rather, seek to draw people up to them. And if they do not want to come up, never mind; they must be left behind! You will say it is cruel. But it isn’t, for even without coming down these great beings still send their brothers and sisters something of their thoughts and their love.
Die Schüler eines spirituellen Meisters gleichen oft jenen Spaziergängern, die, wenn sie sich am Fuß eines Berges befinden, sich wohl hüten, diesen zu besteigen. Der Berg ist da, das ist sehr schön, sie sind sehr glücklich, sie bewundern ihn, aber der Berg ist dort wo er ist, und sie bleiben auch da wo sie sind, nämlich unten. Von Zeit zu Zeit werfen sie einen Blick zum Gipfel hinauf und wünschen, dass er sich ein wenig herabneige bis zu ihnen, aber der Gipfel fährt fort, in den Himmel zu ragen.
In diesem Bild des Gipfels kann man nicht nur einen spirituellen Meister sehen, sondern auch alle Wesen, die in ihrem eigenen Bereich eine höhere Sicht der Dinge gewonnen haben. Sie dürfen nie von den Höhen, die sie erreicht haben, herabsteigen, sondern sie sollen versuchen, die Menschen zu ihnen hinaufzuziehen. Und wenn sie nicht hinaufsteigen wollen, haben sie Pech gehabt, dann muss man sie eben lassen! Ihr sagt, das sei grausam. Nein, denn selbst ohne herabzukommen, fahren diese großen Wesen damit fort, ihren menschlichen Geschwistern etwas von ihren Gedanken und ihrer Liebe zu senden.
Les disciples d’un Maître spirituel ressemblent souvent à ces promeneurs qui, se trouvant au pied d’une montagne, se gardent bien d’en faire l’ascension. La montagne est là, c’est très bien, ils sont très contents, ils l’admirent, mais la montagne est ce qu’elle est, et eux restent ce qu’ils sont, en bas. De temps à autre, ils jettent un regard vers le sommet en souhaitant qu’il s’abaisse un peu jusqu’à eux, mais le sommet continue à s’élancer vers le ciel.
Dans cette image du sommet, on peut voir non seulement un Maître spirituel, mais aussi tous les êtres qui, dans le domaine qui est le leur, sont parvenus à une vision supérieure des choses. Ils ne doivent jamais descendre des hauteurs qu’ils ont atteintes, mais chercher à attirer les humains jusqu’à eux. Et s’ils ne veulent pas monter, tant pis, il faut les laisser ! Vous direz que c’est cruel. Non, car même sans descendre, ces grands êtres continuent à projeter vers leurs frères humains quelque chose de leur pensée, de leur amour.
Os discípulos de um Mestre espiritual assemelham-se muitas vezes àquelas pessoas que andam a passear e, quando se encontram no sopé de uma montanha, abstêm-se de a subir. A montanha está ali, elas sentem-se muito contentes, admiram-na, mas a montanha é o que é e elas continuam a ser o que são, permanecem em baixo. De vez em quando, lançam um olhar para o cume desejando que ele se baixe um pouco até elas, mas o cume continua a lançar-se para o céu.
Nesta imagem do cume, podemos ver não só um Mestre espiritual, mas também todos os seres que, no seu domínio, alcançaram uma visão superior das coisas. Eles nunca devem descer das alturas que alcançaram, mas sim procurar atrair os humanos até eles. E se estes não quiserem subir, tanto pior, há que deixá-los! Vós direis que é cruel. Não, pois, mesmo sem descerem, esses grandes seres continuam a projetar para os seus irmãos humanos algo do seu pensamento, do seu amor.
Los discípulos de un Maestro espiritual se parecen a menudo a esos caminantes que, encontrándose al pie de una montaña, no tienen intención alguna de ascenderla. La montaña está ahí, está muy bien, se sienten muy satisfechos, la admiran, pero la montaña es lo que es, y ellos siguen siendo lo que son, abajo. De vez en cuando, echan una mirada hacia la cima deseando que baje un poco hasta ellos, pero la cima continúa alzándose hacia el cielo.
En esta imagen de la cima, se puede ver no solamente a un Maestro espiritual, sino también a todos los seres que, en el campo que es el suyo, han conseguido tener una visión superior de las cosas. No deben nunca descender de las alturas que han alcanzado, pero sí buscar la forma de atraer a los humanos hacia ellos. Y si no quieren subir, no importa, ¡hay que dejarlos! Diréis que es cruel. No, ya que incluso sin descender, estos grandes seres continúan proyectando hacia sus seres humanos algo de su pensamiento, de su amor.
Ученики духовного Учителя похожи часто на тех гуляющих, которые, находясь у подножья горы, не осмеливаются подняться на нее. Гора перед ними, это очень хорошо, они очень довольны, они ею восхищаются, но гора остается тем, что она есть, и они остаются теми же, кто они есть, но внизу. Время от времени они смотрят на вершину, желая, чтобы она опустилась немного до их уровня, но вершина продолжает устремляться к небу.
В этом образе вершины можно увидеть не только духовного Учителя, но также всех людей, которые в своей области достигли высшего понимания вещей. Они не должны никогда спускаться с достигнутых ими высот, но стараться увлечь людей за собой. И если те не хотят подниматься, тем хуже, их надо оставить. Вы скажете, что это жестоко. Нет, так как, даже не опускаясь, эти великие существа продолжают изливать на своих братьев человеческих что-то от своих мыслей, от своей любви.
Discipolii unui Maestru Spiritual se aseamănă deseori cu niște persoane care se plimbă și care, găsindu-se la poalele unui munte, se feresc cu grijă să urce. Ele sunt foarte mulțumite că muntele se află acolo, îl admiră, dar muntele este ce este, iar ele sunt ceea ce sunt jos. Din când în când, aruncă o privire către vârf dorind ca acesta să coboare puțin până la ele, dar vârful continuă să se înalțe spre cer.
În această imagine a vârfului, putem vedea nu numai un Maestru Spiritual, dar și toate ființele care au reușit în domeniul lor de activitate să aibă o viziune superioară a lucrurilor. Ele nu trebuie să coboare niciodată de pe înălțimile ce le-au atins, ci să caute să îi atragă pe oameni până la ele. Iar dacă ei nu vor să urce, este treaba lor, trebuie lăsați în pace! Veți spune că este o cruzime. Nu, aceste ființe mărețe continuă să proiecteze spre frații lor oameni ceva din gândul, din iubirea lor chiar dacă nu coboară.
Leerlingen van een spiritueel Meester lijken vaak op die wandelaars die, als ze zich aan de voet van een berg bevinden, geen haast hebben om aan de klim te beginnen. De berg is er, dat is prima, ze zijn heel tevreden, ze bewonderen hem, maar de berg is wat hij is, en zij blijven waar ze zijn. Van tijd tot tijd werpen ze een blik naar de top in de hoop dat hij een beetje naar hen afdaalt, maar de top blijft naar de hemel reiken.
In dit beeld van de top, zie je niet alleen een spiritueel Meester, maar ook alle wezens, die in hun eigen gebied tot een hogere kijk op de dingen zijn gekomen. Zij mogen nooit afdalen van de hoogten die ze hebben bereikt, maar moeten proberen de mensen naar boven te trekken. En als ze niet willen klimmen, jammer, dan dienen ze hen daar te laten! Je zult zeggen dat dat wreed is. Nee, want zelfs zonder af te dalen, blijven deze grote wezens naar hun medemensen iets van hun gedachten, van hun liefde zenden.
il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov
Nessun commento:
Posta un commento