Nessuna delle azioni che l’uomo compie durante la sua vita è frutto del caso; anche quelle che sembrano insignificanti contengono un significato profondo. Perciò, ogni volta che accendete una candela o un fuoco, dovete rimanere colpiti dalla profondità di quel fenomeno che è il sacrificio e pensare che, per avere accesso ai piani superiori dell’anima e dello spirito, occorre sempre bruciare qualcosa dentro di sé.
Ci sono talmente tante cose che si sono accumulate dentro di noi e che possiamo bruciare! Tutte le impurità, tutte le tendenze egoistiche, passionali... Ecco la materia che dobbiamo bruciare per produrre una luce che non ci abbandonerà mai.
In churches and temples, it is the custom to light candles and burn incense. Why is this? Because lighting candles and burning incense symbolizes sacrifice, that is to say the transformation of raw matter into the subtler matter of light and fragrance. The light and fragrance that accompany the prayers of the faithful rising to the Lord represent what they must burn within themselves if they are to be heard.
None of the actions a person performs happens by chance. Even those that appear insignificant contain deep meaning. So, each time you light a candle or a fire, you should be struck by the depth of the nature of sacrifice, and bear in mind that in order to gain access to the higher planes of the soul and spirit you must always burn something in yourself. There are so many things we have accumulated inside ourselves that are for burning! All the impurities, all the selfish, passionate tendencies – those are the materials we must burn if we are to bring forth a light that will never leave us.
Dans les églises et les temples on a coutume d’allumer des cierges, de faire brûler de l’encens. Pourquoi ? Parce que la bougie et l’encens qui brûlent sont le symbole du sacrifice, c’est-à-dire la transformation d’une matière brute en une matière plus subtile : lumière, parfum. Cette lumière, ce parfum qui accompagnent les prières des fidèles montant vers le Seigneur, représentent ce qu’ils doivent brûler en eux-mêmes pour être entendus.
Aucun des actes que l’homme accomplit dans sa vie n’est le fait du hasard ; même ceux qui paraissent insignifiants contiennent un sens profond. Alors, chaque fois que vous allumez une bougie ou un feu, vous devez être saisi par la profondeur de ce phénomène qu’est le sacrifice, et penser que pour avoir accès aux plans supérieurs de l’âme et de l’esprit, il faut toujours brûler quelque chose en soi. Il y a tellement de choses accumulées à l’intérieur de nous et que nous pouvons brûler ! Toutes les impuretés, toutes les tendances égoïstes, passionnelles, voilà la matière que nous devons brûler pour produire une lumière qui ne nous quittera jamais.
In den Kirchen und Tempeln ist es Brauch, Kerzen anzuzünden und Weihrauch zu verbrennen. Warum? Weil die verbrennende Kerze und der Weihrauch ein Symbol für das Opfer sind, das heißt, für die Verwandlung einer groben Materie in eine aus Licht und Duft bestehende, feinere Materie. Dieses Licht, dieser Duft, welche die zum Herrn aufsteigenden Gebete der Gläubigen begleiten, stellen das dar, was sie in sich selbst verbrennen müssen, um erhört zu werden.
Keine der Handlungen, die der Mensch in seinem Leben vollbringt, ist Zufall; selbst scheinbar unbedeutende Taten enthalten einen tiefen Sinn. Jedes Mal wenn ihr also eine Kerze oder ein Feuer anzündet, solltet ihr von der Tiefe dieses Phänomens des Opfers ergriffen werden und daran denken, dass man immer etwas in sich verbrennen muss, um zu den höheren Ebenen von Seele und Geist Zugang zu bekommen. Es gibt so viele angesammelte Dinge in unserem Inneren, die wir verbrennen können! Alle Unreinheiten, alle egoistischen und leidenschaftlichen Neigungen, das ist die Materie, die wir verbrennen müssen, um ein Licht zu erzeugen, das uns niemals mehr verlassen wird.
Nas igrejas e nos templos, há o costume de acender velas e de queimar incenso. Porquê? Porque a vela e o incenso a arder simbolizam o sacrifício, isto é, a transformação de uma matéria bruta numa matéria mais subtil: luz, perfume. Esta luz e este perfume que acompanham as orações dos fiéis elevando-se para o Senhor representam o que eles devem queimar neles próprios para serem escutados.
Nenhum dos atos que o homem realiza na sua vida é fruto do acaso; mesmo aqueles que parecem insignificantes contêm um sentido profundo. Então, sempre que vós acendeis uma vela ou um fogo, deveis deixar-vos impregnar pela profundeza desse fenómeno que é o sacrifício e pensar que, para se poder ter acesso aos planos superiores da alma e do espírito, é sempre necessário queimar algo em si próprio. Há tantas coisas acumuladas no nosso interior e que nós podemos queimar! Todas as impurezas, todas as tendências egoístas, passionais – é essa a matéria que nós devemos queimar para produzir uma luz que nunca nos deixará.
En las iglesias y en los templos se tiene la costumbre de encender velas, de quemar incienso. ¿Por qué? Porque la vela y el incienso que queman, son el símbolo del sacrificio, es decir, la transformación de una materia bruta en una materia más sutil: luz, perfume. Esta luz, este perfume que acompañan las oraciones de los fieles, ascendiendo hacia el Señor, representan lo que deben quemar en ellos mismos para ser escuchados.
Ninguno de los actos que el hombre realiza en su vida lo hace por casualidad, incluso los que parecen insignificantes contienen un sentido profundo. Así pues, cada vez que encendéis una vela o un fuego, debéis ser alcanzados por la profundidad de este fenómeno que es el sacrificio, y pensar que para tener acceso a los planos superiores del alma y del espíritu, es necesario quemar siempre algo en uno mismo. ¡Hay tantas cosas acumuladas en el interior de nosotros y que podemos quemar! Todas las impurezas, todas las tendencias egoístas, pasionales, he ahí la materia que debemos quemar para producir una luz que no nos abandonará nunca.
В церквах, в храмах есть обычай зажигать свечи, курить благовония. Почему? Потому что горящие свеча и благовоние являются символом жертвоприношения, то есть преобразования грубой материи в материю более тонкую: свет, аромат. Этот свет и аромат, которые сопровождают молитвы верующих, поднимающиеся к Господу, представляют то, что они должны сжечь в самих себе, чтобы быть услышанными.
Ничто из того, что человек делает в своей жизни, не является случайным; даже то, что кажется незначительным, содержит глубокий смысл. Итак, каждый раз, когда вы зажигаете свечу или огонь, вы должны быть охвачены глубиной этого феномена жертвоприношения и думать, что для того, чтобы иметь доступ к высшим планам души и духа, надо всегда что-то сжигать в самом себе. Внутри нас накоплено столько вещей, которые мы можем сжечь! Все нечистое, все эгоистические, страстные склонности, вот материя, которую мы должны сжечь, чтобы получить свет, который не покинет нас никогда.
Există obiceiul de a aprinde lumânări și a arde tămâie în biserici și în temple. De ce? Fiindcă lumânarea și tămâia care ard sunt simbolul sacrificiului, adică al transformării unei materii brute într-o materie mai subtilă: lumină, parfum. Această lumină, acest parfum ce însoțește rugăciunile credincioșilor urcând spre Domnul reprezintă ceea ce trebuie să ardă în ei înșiși pentru a fi ascultați.
Nici una dintre faptele ce le face omul în viață nu este consecința hazardului; chiar și cele care par nesemnificative au un sens profund. De fiecare dată când aprindeți o lumânare sau un foc, trebuie să vă dați deci seama de profunzimea acestui fenomen care este sacrificiul, și să vă gândiți că, pentru a avea acces la planurile superioare ale sufletului și spiritului, trebuie să ardeți mereu ceva în voi înșivă. Există atât de multe lucruri acumulate în interiorul nostru pe care le putem arde! Toate impuritățile toate tendințele egoiste, pasionale, iată materia ce trebuie să o ardem pentru a produce o lumină ce nu ne va mai părăsi niciodată.
In kerken en tempels heeft men de gewoonte kaarsen te ontsteken, wierook te branden. Waarom? Omdat de kaars en de wierook die branden symbool zijn van het offer, dat wil zeggen, de transformatie van een grove materie in een subtielere materie: licht, geur. Dat licht, die geur, die de gebeden van de gelovigen, die naar de Heer opstijgen, begeleiden, vertegenwoordigen wat ze in zichzelf moeten verbranden om te worden gehoord.
Geen van de handelingen die de mens in zijn leven stelt is toevallig, zelfs degene die onbeduidend schijnen, bevatten een diepere betekenis. Dus, telkens als je een kaars of een vuur aansteekt, hoor je te worden vervuld van de diepzinnigheid van dit verschijnsel, dat het offer is en eraan denken dat je elke dag iets in jezelf dient te verbranden, om toegang te krijgen tot de hogere niveaus van de ziel en de geest. Er liggen zo veel dingen in ons binnenste opgestapeld die we kunnen verbranden! Alle onzuiverheden, alle egoïstische, hartstochtelijke neigingen zijn materialen die we dienen te verbranden, om een licht voort te brengen dat ons nooit meer zal verlaten.
il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov
Nessun commento:
Posta un commento