Quante persone non hanno paura di brindare con tutti i diavoli dell’inferno, mentre manifestano invece il più grande timore nei confronti dello spirito, della luce e degli stati superiori della coscienza, e perciò li evitano. Nel profondo di se stessi, costoro sentono che hanno ancora bisogno di dar libero sfogo ai propri capricci e alle proprie bramosie; come potrebbero quindi non avere paura di una luce che mostrerebbe le loro debolezze e farebbe nascere in essi dei rimorsi ogni qualvolta si rendessero conto di aver agito male?
Coloro che temono la luce dello spirito, non hanno analizzato correttamente la causa di quel timore, e si giustificano adducendo falsi pretesti di ogni genere, come ad esempio il fatto che la spiritualità renda squilibrate le persone e le spinga a trascurare la vita famigliare e sociale, mentre loro, invece, sono genitori e cittadini esemplari, capite?… Ebbene, no!
La verità è che evitano la luce perché sentono che essa è la peggior nemica della loro natura inferiore, natura che non vogliono sforzarsi di dominare.
Many people are not afraid of supping with all the devils in hell, yet when it comes to the spirit, to light and higher states of consciousness, they are so afraid they run the other way. Deep down they feel they still need to give free rein to their whims and lusts. So it is no wonder they are afraid of a light that is going to show up their weaknesses and make them feel remorse each time they realize they have behaved wrongly.
Those who fear the light of the spirit have not properly analysed why this is, and they justify themselves with all sorts of dishonest excuses, for example that spirituality makes people unbalanced and encourages them to neglect their family and friends. Whereas, they, of course, are wonderful parents and citizens… Well, it isn’t so – the real reason they run from the light is that they sense it is the worst enemy of their lower nature, which they do not want to make any effort to control.
Wie viele Leute haben keine Angst, mit allen Teufeln der Hölle ein Gläschen trinken zu gehen, während sie vor dem Geist, dem Licht und den höheren Bewusstseinszuständen die größte Furcht haben und davonlaufen. Im Grunde ihrer selbst spüren sie, dass sie es noch brauchen, ihren Launen und Begierden freien Lauf zu lassen. Ist es da nicht klar, dass sie das Licht fürchten, welches ihnen ihre Schwächen zeigt und ihnen jedes Mal Gewissensbisse einflößt, wenn sie bemerken, dass sie schlecht gehandelt haben?
Diejenigen, die das Licht des Geistes fürchten, haben den Grund dafür nicht richtig analysiert und rechtfertigen sich mit allen möglichen unehrlichen Vorwänden. Sie sagen beispielsweise, die Spiritualität bringe die Leute aus dem Gleichgewicht und dränge sie dazu, ihr soziales und familiäres Leben zu vernachlässigen. Sie selbst sind hingegen großartige Eltern und Bürger, versteht ihr? Nein, die Wahrheit ist, dass sie vor dem Licht fliehen, weil sie fühlen, dass es für ihre niedere Natur, die zu beherrschen sie sich nicht bemühen wollen, den größten Feind darstellt.
Combien de gens n’ont pas peur de trinquer avec tous les diables de l’enfer, mais l’esprit, la lumière, les états supérieurs de la conscience, ils en ont la plus grande crainte, ils les fuient. Au fond d’eux-mêmes ils sentent qu’ils ont encore besoin de donner libre cours à leurs caprices, à leurs convoitises ; alors comment n’auraient-ils pas peur d’une lumière qui leur montrera leurs faiblesses et qui leur donnera des remords chaque fois qu’ils se rendront compte qu’ils ont mal agi ?
Ceux qui craignent la lumière de l’esprit n’en ont pas correctement analysé la cause, et ils se justifient en donnant toutes sortes de prétextes malhonnêtes, comme par exemple que la spiritualité déséquilibre les gens, les pousse à négliger la vie familiale et sociale. Tandis qu’ils sont, eux, des parents et des citoyens magnifiques, vous comprenez… Eh bien, non, la vérité, c’est qu’ils fuient la lumière, car ils sentent qu’elle est la pire ennemie de leur nature inférieure qu’ils ne veulent pas faire l’effort de maîtriser.
Há imensas pessoas que não temem beber um copo com todos os diabos do inferno mas têm o maior medo do espírito, dos estados superiores de consciência, e fogem deles. No fundo de si mesmas, elas sentem que ainda têm necessidade de dar livre curso aos seus caprichos, às suas cobiças; então, como é que não haveriam de ter medo de uma luz que lhes mostrará as suas fraquezas e lhes provocará remorsos sempre que elas se derem conta de que agiram mal?
Aqueles que temem a luz do espírito não analisaram corretamente a causa desse temor e justificam-se apresentando toda a espécie de pretextos desonestos, como, por exemplo, que a espiritualidade desequilibra as pessoas, as impele a descurar a vida familiar e social... Ao passo que eles, sim, são pais e cidadãos magníficos, compreendeis?... Pois bem, não é nada disso, a verdade é que eles fogem da luz, pois sentem que ela é o pior inimigo da sua natureza inferior, que eles não querem esforçar-se por dominar.
Cuántas personas no tienen miedo de brindar con todos los diablos del infierno, pero tienen un gran temor al espíritu, a la luz, a los estados superiores de la conciencia y los rehúyen. En el fondo de ellos mismos sienten que todavía necesitan dar rienda suelta a sus caprichos, a sus deseos; entonces, ¿cómo podrían no tener miedo de una luz que les mostrará sus debilidades y que les hará sentir remordimientos cada vez que se den cuenta de que han actuado mal?
Aquellos que temen la luz del espíritu no han analizado correctamente la causa, y se justifican dando toda clase de pretextos deshonestos, como por ejemplo que la espiritualidad desequilibra a la gente, la lleva a descuidar la vida familiar y social. Mientras que ellos, son padres y ciudadanos magníficos, evidentemente… Pues bien, no, la verdad es que evitan la luz porque sienten que es el peor enemigo de su naturaleza inferior que no quieren esforzarse en dominar.
Сколько людей не боятся дружить со всеми представителями ада, а дух, свет, высшие состояния сознания внушают им самый большой страх, они от этого убегают. В глубине души они чувствуют, что им еще нужно позволить себе все капризы и вожделения; как же им не бояться света, если он им покажет их слабости и заставит их испытывать угрызения совести каждый раз, когда они поймут, что плохо поступили?
Те, кто боятся света духа, неправильно проанализировали причину и они оправдываются, приводя разного рода нечестные предлоги, как, например, что духовность ведет к расстройствам, заставляет людей пренебрегать семейной и социальной жизнью. Тогда как они добропорядочные родители и граждане, видите ли… Но правда в том, что они избегают света, ибо чувствуют, что он самый страшный враг их низшей природы, а они не хотят прилагать усилий, чтобы ее укротить.
Mulți oameni nu se tem să ciocnească un pahar cu toți diavolii Infernului, dar spiritul, lumina, stările superioare de conștiință le provoacă cea mai mare frică și îi alungă. În profunzimea ființei lor, ei simt că au încă nevoie să dea frâu liber capriciilor, dorințelor lor arzătoare; cum să nu se teamă atunci de o lumină ce le va arăta slăbiciunile și le va provoca niște remușcări de fiecară dată când vor realiza că au acționat prost?
Aceia care se tem de lumina spiritului nu au analizat corect cauza și se justifică cu nenumărate pretexte false, de pildă că spiritualitatea dezechilibrează oamenii, îi împinge să-și neglijeze viața familială și cea socială. În timp ce ei sunt niște părinți și niște cetățeni minunați, vedeți voi... Ei bine nu, adevărul este că ei fug de lumină, simțind-o ca aprigul dușman al naturii lor inferioare pe care nu vor să se străduiască să o stăpânească.
Hoeveel mensen hebben geen enkele angst om het glas te heffen met alle duivels van de hel, maar voor de geest, het licht, de hogere staten van bewustzijn, hebben zij de grootste vrees, daar vluchten ze voor. Diep in hun binnenste voelen ze nog steeds dat ze hun grillen, hun begeerten de vrije loop moeten laten; nogal wiedes dat ze bang zijn voor een licht dat hun zwakheden toont en hun telkens wroeging geeft als ze beseffen dat ze verkeerd hebben gehandeld!
Degenen die het licht van de geest vrezen, hebben de kwestie niet goed geanalyseerd en rechtvaardigen zich met allerlei valse voorwendsels, als zou spiritualiteit de mensen uit hun evenwicht brengen, hen ertoe aanzetten hun gezin en hun sociale leven te verwaarlozen. Terwijl zij juist prima ouders en burgers zijn, zie je… Niet dus, de waarheid is dat ze het licht schuwen, want ze voelen dat het de ergste vijand is van hun lagere natuur, waarvoor ze geen moeite willen doen om deze te beheersen.
il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov
Nessun commento:
Posta un commento