Chicco di grano al pane (Dal) - analogia con la nostra avventura interiore / Grain of wheat to bread, From - the analogy with our inner journey / Grain de blé (Du) au pain - analogie avec notre aventure intérieure

"Che lezione è per noi la lunga avventura del chicco di grano, prima che diventi quel pane che costituisce il nutrimento degli uomini! Viene messo in terra nell'oscurità e nel freddo, e deve morire per dar vita a un nuovo germoglio. Quando il germoglio spunta dalla terra, scopre l’aria e la luce, e diventa una bella spiga. Giunto il tempo della messe, le spighe vengono falciate e poi battute, perché il grano deve essere separato dalla paglia. Ma le sue prove non si fermano lì, poiché viene portato al mulino per essere frantumato e trasformato in farina. Un giorno il fornaio mescola la farina con l’acqua e la impasta fino a farla diventare una pasta liscia; poi dà alla pasta la forma di un pane, ed è la volta della prova del fuoco: il pane viene messo a cuocere nel forno. Una volta ben cotto e dorato, viene portato in tavola e finisce sotto i denti degli esseri umani.
E a quel punto il grano è felice. Perché? Perché serve di nutrimento.
Cosa ha a che fare con noi l'avventura del chicco di grano? Ogni tappa della sua trasformazione ha il suo equivalente nella nostra vita interiore. Tutte le prove attraverso le quali noi passiamo servono a farci crescere, a maturare, a “cuocere”, finché non giungeremo alla tavola del Signore per essere “mangiati” da Lui."

"What a lesson there is for us in the grain of wheat’s eventful journey toward becoming the bread that is the food of humankind! Placed in the dark, cold earth, it has to die to give birth to a new germ. When this germ comes up out of the soil, it finds air and light and becomes a beautiful ear of wheat. When harvest time comes, the ears are reaped, then beaten, for the grain must be separated from the straw. And its trials are not yet ended, for the grain is brought to the mill to be ground and turned into flour. One day, the baker mixes the flour with water and kneads it to a smooth dough, then shapes the dough into a loaf. And then comes the trial by fire, when the bread is placed in the oven. Once it is well cooked and golden, it is brought to the table, where it is delivered up to humans to be eaten. And then, the grain of wheat is happy. Why? Because it is serving as food.

What has the grain of wheat’s journey to do with us? Each stage of its transformation has its equivalent in our inner life. All the trials we endure serve to make us grow and mature – cook, so to speak – until we reach the Lord’s table, to be ‘eaten’ by him."

"Quelle leçon pour nous que la longue aventure du grain de blé avant qu’il ne devienne ce pain qui est la nourriture des hommes ! Il est mis en terre dans l’obscurité et le froid, et il doit mourir pour donner naissance à un nouveau germe. Quand ce germe sort de terre, il découvre l’air, la lumière, et il devient un bel épi. Lorsque l’heure de la moisson a sonné, les épis sont fauchés, puis battus, car le grain doit être séparé de la paille. Et ses épreuves ne s’arrêtent pas là, car le grain est apporté au moulin pour y être broyé et transformé en farine. Un jour, le boulanger mélange la farine à de l’eau et la pétrit jusqu’à ce qu’elle devienne une pâte lisse ; puis, il donne à la pâte la forme d’un pain, et c’est alors l’épreuve du feu : la pain est mis au four. Une fois bien cuit et bien doré, il est apporté sur une table où il est livré aux dents des humains. Et là, le grain de blé est heureux. Pourquoi ? Parce qu’il sert de nourriture.
Cette aventure du grain de blé, en quoi nous concerne-t-elle ? Chaque étape de sa transformation a son équivalent dans notre vie intérieure. Toutes les épreuves par lesquelles nous passons servent à nous faire grandir, mûrir, « cuire », jusqu’à ce que nous parvenions à la table du Seigneur afin d’être « mangé » par Lui."

"Welch eine Lektion stellt das lange Abenteuer des Weizenkorns für uns dar, bis es zu jenem Brot geworden ist, von dem die Menschen sich ernähren! Das Korn wird in die Dunkelheit und Kälte der Erde gelegt und muss sterben, um einem neuen Keim Leben zu schenken. Sobald dieser Keim aus der Erde kommt, entdeckt er die Luft, das Licht und wird zu einer schönen Ähre. Wenn die Stunde der Ernte gekommen ist, werden die Ähren abgeschnitten und gedroschen, weil das Korn vom Stroh getrennt werden muss. Aber die Prüfungen des Weizenkorns sind noch nicht vorbei, denn es wird zur Mühle gebracht, gemahlen und zu Mehl verarbeitet. Eines Tages vermischt der Bäcker das Mehl mit Wasser und knetet es, bis daraus ein glatter Teig geworden ist. Er gibt dem Teig die Form eines Brotes und dann kommt die Feuerprobe: Das Brot wird in den Ofen geschoben. Nachdem es ausreichend gebacken und goldbraun geworden ist, wird es zu einem Tisch gebracht und den Zähnen der Menschen ausgeliefert. Doch da ist das Weizenkorn glücklich. Warum? Weil es als Nahrung dient.
Inwiefern betrifft uns das Abenteuer des Weizenkorns? Jede Etappe seiner Verwandlung hat ihre Entsprechung in unserem Innenleben. Alle Prüfungen, die wir durchlaufen, dienen zu unserem Wachstum, sie machen uns reif, »gar«, bis wir auf den Tisch des Herrn gelangen, um von Ihm »verspeist« zu werden. "

Del grano de trigo al pan - analogía con nuestra aventura interior

"¡Qué lección para nosotros la larga aventura del grano de trigo antes de convertirse en este pan que es el alimento de los hombres! Se siembra en la tierra, en la obscuridad y el frío, y debe morir para dar paso al nacimiento de una nueva semilla. Cuando esta semilla sale de la tierra, descubre el aire, la luz y se convierte en una hermosa espiga. Cuando llega la hora de la recolección, se siegan las espigas y después son sacudidas ya que el grano debe ser separado de la paja. Y estas pruebas no finalizan aquí, porque el grano se lleva al molino para ser molido y transformado en harina. Un buen día, el panadero mezcla la harina con agua y la amasa hasta que se convierte en una pasta lisa; después le da forma de pan a la masa y entonces pasa por la prueba del fuego: el pan se pone en el horno. Una vez cocido y dorado, se lleva a la mesa donde es comido por los humanos. Y a pesar de todo, el grano de trigo es feliz. ¿Por qué? Porque sirve de alimento.
¿En qué nos afecta esta aventura del grano de trigo? Cada etapa de su transformación tiene su equivalente en nuestra vida interior. Todas las pruebas por las que pasamos nos sirven para crecer y madurar, «cocer», hasta que podamos alcanzar la mesa del Señor con el fin de ser «comidos» por Él."

"Какой урок для нас в том долгом приключении хлебного зерна, прежде чем оно станет хлебом, которым питаются люди! Оно сеется в землю, в темноту и холод, и оно должно умереть, чтобы дать рождение новому зародышу. Когда этот зародыш выходит из земли, он обнаруживает воздух, свет и становится красивым колосом. Когда приходит время жатвы, колосья скашиваются, обмолачиваются, ибо зерно должно быть отделено от соломы. И испытания на этом не останавливаются, ибо зерно несут на мельницу, чтобы смолоть в муку. Однажды пекарь наливает в муку воды и месит ее, пока не получится гладкое тесто; затем он придает тесту форму хлеба и наступает испытание огнем: хлеб кладется в печь. Румяного и пропеченного, его несут на стол, где он отдается человеческим зубам. И тогда хлебное зерно счастливо. Почему? Потому что оно служит пищей. 
В чем это приключение хлебного зерна затрагивает нас? Каждый этап его трансформации имеет эквивалент в нашей внутренней жизни. Все испытания, через которые мы проходим, заставляют нас расти, созревать, «пропекаться», пока мы не прибудем к столу Господа, чтобы быть «съеденными» Им. "

Grão de trigo (Do) ao pão - analogia com a nossa aventura interior

"Que lição é para nós a longa aventura do grão de trigo antes de ele se tornar o pão que alimenta os homens! Ele é posto na terra, na escuridão e no frio, e tem de morrer para dar nascimento a um novo germe. Quando este germe sai da terra, descobre o ar e a luz e torna-se uma bela espiga. Quando chega a hora da colheita, as espigas são ceifadas e depois malhadas, pois o grão deve ser separado da palha. E as suas provações não terminam aí, pois o grão é levado ao moleiro para aí ser moído e transformado em farinha. Um dia, o padeiro mistura a farinha com água e amassa-a até ela se tornar uma pasta uniforme; depois, dá à massa a forma de um pão, e surge então a prova do fogo: o pão é posto no forno. Depois de bem cozido e bem tostado, é posto numa mesa, onde é entregue aos dentes dos humanos. E aí o grão de trigo fica feliz. Porquê? Porque serve de alimento.
Em que é que esta aventura do grão de trigo nos diz respeito? Cada etapa da sua transformação tem o seu equivalente na nossa vida interior. Todas as provações pelas quais nós passamos servem para nos fazer crescer, amadurecer, “cozer”, até chegarmos à mesa do Senhor para sermos “comidos” por Ele."

Graankorrel (Van) tot brood - overeenkomst met ons innerlijk avontuur

"Wat een les voor ons is het lange avontuur van de graankorrel voordat deze tot brood wordt, het voedsel van de mensen! Hij wordt in duisternis en koude in de aarde gestopt, en hij moet sterven om een nieuwe kiem geboren te laten worden. Als dit zaad uit de aarde opschiet, ontdekt het de lucht, het licht, en het wordt een mooie aar. Als de oogsttijd is aangebroken, worden de aren gemaaid en gedorst, omdat het graan moet worden gescheiden van het stro. En de beproevingen houden daar niet op, want het graan wordt naar de molen gebracht om te worden gemalen en verwerkt tot meel. Op een dag mengt de bakker het meel met water en kneedt het tot het een gladde deeg wordt; dan geeft hij aan het deeg de vorm van een brood, en dan ondergaat het de beproeving van het vuur: het brood gaat in de oven. Eenmaal gaar en goudbruin, wordt het op tafel gebracht om te worden overgeleverd aan de tanden van de mensen. En dan is de graankorrel gelukkig. Waarom? Omdat hij tot voedsel dient.
En wat heeft dat avontuur van de graankorrel met ons te maken? Alle stappen van zijn transformatie komen overeen met die van ons innerlijk leven. Alle beproevingen waar wij door gaan, dienen om ons te laten groeien, rijpen, ‘bakken’, tot we op de tafel van de Heer komen, om door Hem te worden ‘gegeten’."

De la bobul de grâu, la pâine - analogie cu aventura noastră interioară

"Ce lecție constituie pentru noi lunga aventură a bobului de grâu înainte să devină acea pâine zilnică pentru hrana oamenilor! El este sădit în pământ în întuneric și frig și trebuie să moară pentru a da naștere unui nou germene. Când acest germene iese din pământ, el descoperă aerul, lumina și devine un spic frumos. Vine apoi timpul secerișului, spicele sunt cosite, apoi bătute, pentru că bobul trebuie separat de pai. Aceste încercări nu se opresc aici, fiindcă bobul este dus la moară pentru a fi măcinat și transformat în făină. Într-o bună zi, brutarul amestecă făina cu apa și o plămădește până devine o pastă netedă; apoi, el dă pastei o formă de pâine, și atunci intervine proba focului: pâinea este pusă în cuptor. De îndată ce este bine coaptă, este pusă la vedere pentru desfătarea oamenilor. Iar bobul de grâu este fericit. De ce? Fiindcă este folosit ca hrană.
În ce fel ne privește această aventură a bobului de grâu? Fiecare etapă din transformarea sa își are echivalentul în viața noastră interioară."

il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov