Le fiamme si innalzano verso il cielo e le ceneri rimangono a terra. Coloro che guardano un fuoco percepiscono il mistero, ma comprendono il suo insegnamento? Quanti vorrebbero che anche le ceneri salissero nuovamente verso il cielo! Con questo intendo dire che il più delle volte gli esseri umani cercano di proiettare i valori pesanti e terreni verso l’alto; permettono a tali valori di governare la propria vita, ostacolando così il processo naturale. Ebbene, no. Per innalzarci come il fuoco dobbiamo abbandonare i nostri interessi materiali, egoistici, e mettere tutta la nostra volontà e tutte le nostre facoltà al servizio del principio divino in noi."
"What do we feel when we are in front of a fire? There is something about the movement of the flames that urges us to detach ourselves from the earth, to leave the world of multiplicity and return to unity. Whatever things hold us down, there comes a time when we have to leave the world of multiplicity and make our way upward. That is how we restore oneness to our being. After being dispersed, we must always come back to our centre and rise.
The flames rise into the sky, and the ash stays on the ground. Anyone watching a fire will feel something mysterious, but do they understand what it is teaching? There are many who would like the ashes to rise up into the sky too! What I mean by this is that more often than not people attempt to elevate heavy, earthly values; they allow them to rule their life, thus going against the natural process. Well, no, if we are to rise like fire, we must leave behind our material, selfish interests and place our entire will and all our faculties in the service of the divine principle within."
"Que ressentons-nous devant un feu ? Dans le mouvement des flammes il y a quelque chose qui nous incite à nous arracher au sol, à quitter le monde de la multiplicité pour retourner vers l’unité. Quels que soient les objets qui nous retiennent en bas, il y a un moment où il faut quitter le monde de la multiplicité pour prendre le chemin vers le haut. C’est ainsi que nous reconstituons l’unité de notre être. Après l’éparpillement, nous devons toujours nous recentrer sur nous-même et monter.
Les flammes s’élèvent vers le ciel et les cendres restent sur le sol. Ceux qui regardent un feu sentent le mystère, mais comprennent-ils son enseignement ? Combien voudraient que les cendres aussi remontent vers le ciel ! Je veux dire par là que, le plus souvent, les humains cherchent à projeter les valeurs pesantes et terrestres vers le haut, ils les laissent gouverner leur vie, contrariant ainsi le processus naturel. Eh bien, non, pour nous élever comme le feu, nous devons abandonner nos intérêts matériels, égoïstes, et mettre toute notre volonté, toutes nos facultés au service du principe divin en nous."
"Was empfinden wir vor einem Feuer? In der Bewegung der Flammen gibt es etwas, was uns dazu auffordert, uns vom Boden loszureißen, die Welt der Vielheit zu verlassen, um zur Einheit zurückzukehren. Egal welche Objekte uns unten zurückhalten, es gibt einen Moment, wo wir die Welt der Vielheit verlassen müssen, um den Weg nach oben zu wählen. Auf diese Weise stellen wir die Einheit unseres Wesens wieder her. Nach der Zerstreuung müssen wir uns immer wieder auf uns selbst zentrieren und aufsteigen.
Die Flammen erheben sich zum Himmel und die Asche bleibt auf dem Boden. Diejenigen, die ein Feuer betrachten, spüren das Mysterium, aber verstehen sie auch seine Lehre? Wie viele hätten gerne, dass auch die Asche zum Himmel aufsteige! Damit möchte ich sagen, dass die Menschen meistens die schweren und irdischen Werte nach oben zu projizieren versuchen, sie lassen zu, dass diese ihr Leben regieren und behindern damit den natürlichen Prozess. Aber nein, um uns wie das Feuer erheben zu können, müssen wir unsere materiellen, egoistischen Interessen loslassen und unseren ganzen Willen, alle unsere Fähigkeiten, in den Dienst des in uns wohnenden göttlichen Prinzips stellen."
Fuego - de la multiplicidad a la unidad: de la tierra al cielo
"¿Qué sentimos ante un fuego? En el movimiento de las llamas hay algo que nos incita a elevarnos del suelo, a abandonar el mundo de la multiplicidad para volver hacia la unidad. Cualesquiera que sean los objetos que nos retengan abajo, hay un momento en el que debemos abandonar el mundo de la multiplicidad para tomar el camino hacia lo alto. Así es cómo reconstituimos la unidad de nuestro ser. Después de la dispersión, siempre debemos volver a centrarnos en nosotros mismos y subir.Las llamas se elevan hacia el cielo y las cenizas permanecen en el suelo. Aquéllos que miran un fuego sienten el misterio, pero ¿comprenden acaso su enseñanza? ¡Cuántos quisieran que las cenizas también subiesen al cielo! Quiero decir con ello que, la mayoría de las veces, los humanos tratan de proyectar los valores pesados y terrestres hacia lo alto, dejan que gobiernen su vida, contrariando así el proceso natural. Pues bien, no, para elevarnos como el fuego, debemos abandonar nuestros intereses materiales, egoístas, y poner toda nuestra voluntad, todas nuestras facultades, al servicio del principio divino en nosotros."
Fogo - da multiplicidade à unidade: da terra ao céu
"O que sentimos nós diante do fogo? Há qualquer coisa no movimento das chamas que nos incita a arrancarmo-nos ao solo, a deixarmos o mundo da multiplicidade para regressarmos à unidade. Quaisquer que sejam os objetos que nos retêm em baixo, há um momento em que é preciso deixar o mundo da multiplicidade para tomar o caminho em direção ao alto. É assim que reconstituímos a unidade do nosso ser. Depois da dispersão, devemos sempre recentrar-nos em nós mesmos e subir.As chamas elevam-se para o céu e as cinzas ficam no solo. Aqueles que observam um fogo sentem o mistério, mas será que compreendem o seu ensinamento? Quantos não gostariam de que as cinzas também subissem para o céu! Quero eu dizer com isto que, na maior parte dos casos, os humanos procuram projetar os valores pesados e terrestres para o alto, deixam-nos governar a sua vida, contrariando assim o processo natural. Mas não, para nos elevarmos como o fogo, devemos abandonar os nossos interesses materiais, egoístas, e pôr toda a nossa vontade, todas as nossas faculdades, ao serviço do princípio divino em nós."
"Что мы чувствуем, глядя на огонь? В движении пламени есть что-то, что внушает нам оторваться от земли, оставить мир множественности, чтобы вернуться к единству. Каковы бы ни были вещи, которые держат нас внизу, наступает момент, когда надо оставить мир множественности, чтобы принять путь наверх. Так мы восстанавливаем единство нашего существа. После разбрасывания, мы всегда должны снова сосредоточиться на самих себе и подняться.
Языки пламени поднимаются к небу, а пепел остается на земле. Те, кто глядят на огонь, чувствуют мистерию, но понимают ли они, чему она учит? Многие бы хотели, чтобы пепел тоже поднимался в небо! Этим я хочу сказать, что часто люди хотят тяжелые, земные ценности тоже поднять в небо, они позволяют им управлять их жизнью, таким образом противореча естественному процессу. Так вот, нет, чтобы нам подняться как огонь, мы должны оставить материальные, эгоистические интересы и направить всю нашу волю, все наши способности на службу божественному принципу в нас. "
Foc - de la diversitate la unitate: de la pământ la Cer
"Ce simțim în fața focului? În vâlvătaia flăcărilor există ceva ce ne provoacă să ne smulgem de pământ, să părăsim lumea diversității pentru a ne reîntoarce către unitate. Oricare ar fi obiectele ce ne rețin în lumea de jos, există un moment în care trebuie să părăsim lumea diversității pentru a urma calea spre înalt. Astfel ne reconstituim unitatea ființei. După risipire, trebuie mereu să ne recentrăm asupra noastră înșine și să urcăm.Flăcările se înalță spre cer și cenușa rămâne pe pământ. Cei care privesc un foc simt misterul, dar îi înțeleg oare învățământul? Mulți ar dori ca și cenușa să urce la cer! Eu vreau să spun că oamenii caută deseori să-și proiecteze valorile greoaie și pământene spre înalt, le lasă să le domine viața, opunându-se astfel procesului firesc. Ei bine, nu, ca să ne înălțăm precum focul, trebuie să ne părăsim interesele materiale, egoiste, și să ne îndreptăm întreaga voință, toate capacitățile în slujba pricipiului divin din noi."
Vuur - van de veelheid naar de eenheid: van de aarde naar de hemel
"Wat voelen wij bij een vuur? In de beweging van de vlammen is er iets dat ons aanspoort om ons los te maken van de grond, om de wereld van de veelheid te verlaten teneinde terug te keren naar de eenheid. Wat de dingen die ons hier beneden houden ook mogen zijn, er komt een moment waarop je de wereld van de veelheid moet verlaten om de weg naar boven te gaan. Op die manier herstellen wij de eenheid van ons wezen. Na de verstrooiing moeten wij ons altijd opnieuw centreren op onszelf en de weg omhoog gaan.De vlammen stijgen op naar de hemel en de as blijft op de grond. Wie naar een vuur kijkt voelt het mysterie, maar voelt hij ook wat het hem leert? Hoeveel mensen zouden willen dat ook de as naar de hemel opstijgt! Ik wil hiermee zeggen dat de mensen meestal zwaarwichtige en aardse waarden naar boven willen projecteren, zij laten toe dat deze hun leven beheersen en dwarsbomen op die manier het natuurlijk proces. Nee, om ons te verheffen zoals het vuur moeten wij onze materiële en egoïstische belangen loslaten en heel onze wil, al onze vermogens ten dienste stellen van het goddelijk principe in ons."
il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov
Nessun commento:
Posta un commento