Prove - da una visuale retrospettiva, non sono così terribili come si credeva / Trials - are not as dreadful in hindsight as they seemed at the time / Épreuves - ne sont rétrospectivement pas aussi terribles qu’on le croyait

Per quale ragione il mondo invisibile non ci avverte in anticipo delle prove che dovremo attraversare?… La risposta a questa domanda è che quando dobbiamo affrontare una situazione imprevista, siamo costretti a rientrare più profondamente in noi stessi e a fare sforzi maggiori.
Nelle Iniziazioni dell’antichità, chi per esempio doveva passare attraversare il fuoco, attraversava in realtà un braciere artificiale, però non lo sapeva: lo credeva reale. Se aveva paura e indietreggiava, significava che non era degno dell’Iniziazione e veniva respinto. Ma chi era ardito, audace e colmo di fede, passava attraverso il fuoco e scopriva in seguito che si trattava soltanto di un’illusione. In un certo senso, si può dire che molte prove della vita sono più immaginarie che reali. Nel momento in cui dobbiamo attraversarle, pensiamo: «È spaventoso... Soffrirò atrocemente!» Ma se abbiamo saputo viverle correttamente, siamo costretti a riconoscere che non erano così terribili.

Why does the invisible world not warn us beforehand of the trials we will have to go through? The answer is that when we have to confront an unforeseen situation, we are forced to go deeper into ourselves and to make greater efforts.
During the initiations in ancient times, those who had to pass through fire, for example, actually jumped over an artificial blaze, but they didn’t realize and thought it was real. If they were afraid and shrank back, it meant they were not worthy of the initiation, and they were sent away. But those who were bold, daring, full of faith, passed through the fire and then discovered it was merely an illusion. In a way you could say that many of life’s tests are more imaginary than real. At the time, when we have to go through them, we think, ‘This is ghastly; I’m going to suffer horribly.’ But if we are able to experience them in the right way, we are made to recognize that it wasn’t so bad.

Warum warnt die unsichtbare Welt uns nicht im Voraus vor den zu durchlaufenden Prüfungen? Die Antwort lautet, dass, wenn wir eine unvorhergesehene Situation zu bestehen haben, wir gezwungen sind, viel tiefer in uns zu gehen und größere Anstrengungen zu machen.
In den antiken Einweihungen musste jemand zum Beispiel durchs Feuer gehen, aber es handelte sich in Wirklichkeit um ein künstliches Feuer, was derjenige natürlich nicht wusste –, er hielt es für echt. Wenn er Angst hatte und zurückwich, so bedeutete dies, dass er der Einweihung nicht würdig war und zurückgeschickt wurde. Wer aber mutig, beherzt und voller Glauben war, durchschritt das Feuer und entdeckte hinterher, dass es sich nur um eine Illusion handelte. In gewisser Weise kann man sagen, dass viele Lebensprüfungen mehr eingebildet als real sind. Im Moment, wo wir sie durchlaufen müssen, denken wir: »Das ist ja schrecklich, ich werde fürchterlich leiden.« Aber wenn wir sie richtig zu durchlaufen wussten, müssen wir anerkennen, dass es gar nicht so schrecklich war.

Pourquoi le monde invisible ne nous prévient-il pas à l’avance des épreuves que nous aurons à traverser ?… La réponse, c’est que lorsque nous devons affronter une situation imprévue, nous sommes obligés de rentrer plus profondément en nous-mêmes et de faire de plus grands efforts.
Dans les Initiations de l’antiquité, celui qui devait, par exemple, passer à travers le feu, franchissait en réalité un brasier artificiel, mais il ne le savait pas, il le croyait réel. S’il avait peur et reculait, c’est qu’il n’était pas digne de l’Initiation et on le renvoyait. Mais celui qui était hardi, audacieux, plein de foi, passait à travers le feu et découvrait ensuite qu’il n’était qu’une illusion. D’une certaine façon on peut dire que beaucoup d’épreuves de la vie sont plus imaginaires que réelles. Au moment où nous devons les traverser, nous pensons : « C’est affreux, je vais souffrir atrocement. » Mais si nous avons su les vivre correctement, nous sommes obligés de reconnaître que ce n’était pas si terrible.

Por que é que o mundo invisível não nos previne em relação às provações que teremos de atravessar?... A resposta é que, quando temos de enfrentar uma situação imprevista, somos obrigados a entrar mais profundamente em nós mesmos e a fazer esforços maiores.
Nas Iniciações da Antiguidade, aqueles que deviam passar, por exemplo, através do fogo, na realidade atravessavam um braseiro artificial, mas não sabiam, pensavam que ele era real. Se tivessem medo e recuassem, isso significava que não eram dignos da Iniciação e mandavam-nos embora. Mas aqueles que eram corajosos, audaciosos, que estavam cheios de fé, passavam através do fogo e depois descobriam que ele era apenas uma ilusão. De certa forma, podemos dizer que determinadas provas da vida são mais imaginárias do que reais. No momento em que temos de as atravessar, pensamos: «É horrível, vou passar por um sofrimento atroz.» Mas, se tivermos sabido ler corretamente, somos obrigados a reconhecer que não era assim tão terrível.

¿Por qué el mundo invisible no nos previene con antelación de las pruebas que deberemos pasar?... La respuesta, es que cuando debemos afrontar una situación imprevista, estamos obligados a entrar más profundamente en nosotros mismos, y hacer mayores esfuerzos.
En las Iniciaciones de la antigüedad, el que debía, por ejemplo, pasar a través del fuego, atravesaba en realidad un brasero artificial, pero él no lo sabía, creía que era real. Si tenía miedo y retrocedía, es que no era digno de la Iniciación y era expulsado. Pero el que era intrépido, audaz, tenía absoluta fe, pasaba a través del fuego y descubría después que sólo era una ilusión. En cierto modo, puede decirse que muchas pruebas de la vida son más imaginarias que reales. En el momento en que debemos pasarlas, pensamos: «Es espantoso, voy a sufrir atrozmente.» Pero si hemos sabido vivirlas correctamente, estamos obligados a reconocer que no era tan terrible.

Почему невидимый мир заранее не предупреждает нас о предстоящих испытаниях?.. Ответ: потому что когда мы сталкиваемся с неожиданной ситуацией, нам приходится глубже погружаться в себя и прилагать больше усилий.
В посвящениях древности тот, кто должен был, к примеру, пройти через огонь, в действительности, проходил через ненастоящее пламя, но не знал об этом, считая его реальным. Если человеком овладевал страх, и он отступал, его отсылали прочь, не считая достойным посвящения. Но тот, кто был смел и отважен, полон веры, проходил через огонь, обнаруживая впоследствии, что тот был лишь иллюзией. В некотором роде, можно сказать, что многие жизненные испытания скорее воображаемы, нежели реальны. Когда нам нужно через них пройти, мы думаем: «Какой ужас! Придется столько страдать». Но если нам удается их правильно прожить, приходится признать, что они не были уж так ужасны.

De ce lumea invizibilă nu ne previne dinainte de încercările ce le vom avea de străbătut?...Răspunsul este că, atunci când trebuie să ne confruntăm cu o situație neprevăzută, suntem obligați să pătrundem mai adânc în noi înșine și să depunem niște eforturi mari.
De exemplu, în Inițierile antice, cel care trebuia să treacă prin foc călca în realitate pe un jar artificial, dar el nu știa, și-l închipuia real. Dacă îi era frică și se întorcea, însemna că nu este demn de Inițiere și era trimis acasă. Dar cel tenace, îndrăzneț, plin de credință, trecea prin foc și descoperea apoi că acesta era numai o iluzie. Într-un anumit fel, putem spune că multe încercări ale vieții sunt mai degrabă imaginare decât reale. În clipa în care trebuie să le trăim, ne gândim: „Este îngrozitor, voi suferi din plin.” Dar dacă am știut să le trăim corect, suntem obligați să recunoaștem că nu au fost atât de îngrozitoare.

Waarom waarschuwt de onzichtbare wereld ons niet op voorhand voor de beproevingen die we te doorstaan hebben?... Het antwoord is, dat wanneer we geplaatst worden voor een onvoorziene situatie, wij gedwongen zijn dieper in onszelf te keren en grotere inspanningen te doen.
Bij inwijdingen in de oudheid ging degene die bijvoorbeeld door het vuur moest gaan, in werkelijkheid door een nagebootste vuurzee, maar hij wist dat niet, hij dacht dat het echt was. Als hij bang was en terugdeinsde, betekende het dat hij niet klaar was voor de inwijding en stuurde men hem weg. Maar wie onverschrokken, stoutmoedig en vol vertrouwen was, ging door het vuur en ontdekte vervolgens dat het slechts een illusie was. In zekere zin kunnen we zeggen dat veel beproevingen in het leven eerder denkbeeldig zijn dan werkelijk. Op het moment dat we ze moeten doorstaan, denken we: ‘Het is verschrikkelijk, ik zal ontzettend lijden.’ Maar als we ze op de juiste manier weten te doorstaan, moeten we erkennen dat het niet zo vreselijk was.

il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov