Sogno - e realtà: loro carattere relativo / Dream and reality - their relative nature / Rêve - et réalité : leur caractère relatif

Qualcuno ha un incubo: sogna, ad esempio, di essere inseguito. Corre, corre... ed ecco poi un abisso vertiginoso spalancarsi davanti a lui, ed egli cade... Che angoscia! Anche una volta sveglio, egli rimane sconvolto ancora per qualche minuto, come se ciò che aveva appena sognato fosse la realtà. Allora, quale conclusione trarre da questa esperienza? Se è possibile scambiare il sogno per la realtà, significa che si deve poter considerare anche la realtà come un sogno. Sì, ed è quello che fa il saggio. Qualunque cosa gli accada, il saggio dice a se stesso:
«Soffro, sono angosciato, mi sento come inseguito, ma si tratta di un sogno, e quando mi sveglierò, non rimarrà più una traccia di tutto questo!»
Direte che tutti questi ragionamenti non vi impediranno di soffrire. Certo, ma anche coloro che hanno degli incubi soffrono: si agitano nel letto, gridano; eppure, a farli reagire così non è la realtà. Del resto, è ciò che essi stessi si dicono una volta svegli. Allora, anche voi, quando soffrite, dite a voi stessi che quella non è la realtà!

Suppose someone has a nightmare and dreams, for example, that they are being chased. They run and run, and then an abyss of breathtaking depth opens up before them, and they fall… The anxiety! Even when they wake up, they still feel upset for a little while, as if what they had just dreamed was real. So, what conclusion can be drawn from this experience? If we can take a dream for reality, then we can also think of reality as a dream. That's right, and sages do. Whatever happens to them, they say, ‘I am suffering, I am anxious and I feel as if I am being pursued, but it is a dream, and when I wake up there will be no trace of it left.’
You will say that all this reasoning will not stop you from suffering. Of course not, but people who have nightmares also suffer: they toss and turn in their bed, they scream, and yet whatever causes them to react in that way is not real. And they actually tell themselves that once they are awake. So when you suffer, tell yourself that it is not real!

Jemand hat einen Alptraum, er träumt zum Beispiel, dass er verfolgt wird. Er läuft und läuft und auf einmal öffnet sich vor ihm ein schwindelerregender Abgrund, in den er stürzt... welche Angst! Selbst nach dem Erwachen ist er noch einige Minuten lang erschüttert, so als ob das, was er eben geträumt hatte, die Wirklichkeit gewesen wäre. Welchen Schluss kann man aus dieser Erfahrung ziehen? Wenn man den Traum für die Wirklichkeit halten kann, dann kann man die Wirklichkeit auch für einen Traum halten. Ja, das ist es, was die Weisen tun. Ganz gleich, was passiert, sie sagen sich: »Ich leide, ich bin verängstigt, ich fühle mich verfolgt, aber das ist ein Traum und wenn ich erwache, dann bleibt davon keine Spur mehr zurück.«
Ihr wendet ein, dass all diese Gedankengänge nicht verhindern, dass ihr leidet. Natürlich, aber diejenigen, die Alpträume haben, leiden ebenfalls: Sie werfen sich im Bett herum, stoßen Schreie aus, obwohl das, was diese Reaktionen auslöst, nicht die Wirklichkeit ist. Das sagen sie sich übrigens selber, wenn sie dann aufgewacht sind. Daher, wenn ihr leidet, sagt euch, dass das nicht die Wirklichkeit ist.

Quelqu’un fait un cauchemar, il rêve, par exemple, qu’il est poursuivi. Il court, il court, et puis voilà un gouffre vertigineux qui s’ouvre devant lui et il tombe… Quelle angoisse ! Même au réveil, pendant quelques minutes encore il est bouleversé comme si ce qu’il venait de rêver était la réalité. Alors, quelle conclusion tirer de cette expérience ? Si on peut prendre le rêve pour la réalité, c’est qu’on doit pouvoir aussi considérer la réalité comme un rêve. Oui, et c’est ce que font les sages. Quoi qu’il leur arrive, ils se disent : « Je souffre, je suis angoissé, je me sens poursuivi, mais c’est un rêve, et quand je me réveillerai, il ne restera plus une trace de tout cela. »
Vous direz que tous ces raisonnements ne vous empêcheront pas de souffrir. Bien sûr, mais ceux qui ont des cauchemars souffrent aussi : ils s’agitent dans leur lit, poussent des cris, et pourtant, ce qui les fait réagir ainsi n’est pas la réalité. C’est d’ailleurs ce qu’ils se disent eux-mêmes une fois réveillés. Alors, vous-même, quand vous souffrez, dites-vous que ce n’est pas la réalité.

Uma pessoa tem um pesadelo, sonha, por exemplo, que está a ser perseguida. Ela corre, corre, e depois abre-se diante de si um abismo vertiginoso para onde ela cai... Que angústia! Mesmo depois de despertar, durante alguns minutos ela ainda fica perturbada como se aquilo que acabou de sonhar fosse a realidade. Que conclusão é possível tirar desta experiência? Se se pode tomar o sonho por realidade, também se pode considerar a realidade como um sonho. Sim, e é o que fazem os sábios. Seja o que for que lhes aconteça, eles dizem: «Eu estou a sofrer, estou angustiado, sinto-me perseguido, mas trata-se de um sonho e, quando eu despertar, não restará um vestígio de tudo disto.»
Vós direis que todos estes raciocínios não vos impedirão de sofrer. Claro que não, mas aqueles que têm pesadelos também sofrem: agitam-se na cama, gritam; no entanto, o que os faz reagir assim não é a realidade. Aliás, é isso mesmo que eles dizem para si próprios quando acordam. Então, quando estiverdes a sofrer, dizei para vós próprios que isso não é a realidade.

Alguien ha tenido una pesadilla, sueña, por ejemplo, que es perseguido. Corre, corre y he ahí que un abismo vertiginoso se abre ante él y cae… ¡Qué angustia! Incluso al despertarse, durante algunos minutos todavía, está agitado como si lo que acaba de soñar fuera la realidad. ¿Qué conclusión puede pues obtenerse de esta experiencia? Si consideramos el sueño como la realidad, es porque se puede considerar también la realidad como un sueño. Sí, y esto es lo que hacen los sabios. A pesar de lo que les suceda, se dicen: «Yo sufro, estoy angustiado, me siento perseguido, pero es un sueño, y cuando me despierte, no quedará ni rastro de todo esto.»
Diréis que todos estos razonamientos no os impedirán sufrir. Por supuesto, pero aquellos que tienen pesadillas sufren también: se agitan en su cama, gritan, y sin embargo, lo que les hace actuar así no es la realidad. Esto es por otra parte lo que se dicen ellos mismos una vez despiertos. Así pues, vosotros mismos, cuando sufráis, deciros que no es la realidad.

Кто-то переживает кошмар, ему снится, например, что его преследуют. Он убегает, убегает, вдруг перед ним появляется бездонная пропасть – и он падает в нее… Какой ужас! Даже после пробуждения, еще в течение нескольких минут, он потрясен, как если бы происходившее во сне было реальностью. Итак, какой же вывод можно сделать из этого опыта? Если можно принять сон за реальность, то не исключается и возможность рассматривать реальность как сон. Да, и это есть как раз то, что делают мудрецы. Что бы ни случилось с ними, они говорят себе: «Я страдаю, я встревожен, я ощущаю, что меня преследуют, – но это сон, и, когда я проснусь, не останется и следа от всего этого».
Вы скажете, что все эти рассуждения не избавят вас от страданий. Конечно, но те, кто переживают кошмары, тоже страдают: они мечутся в постели, кричат, хотя то, что заставляет их реагировать подобным образом, не есть реальность. Впрочем, именно это и говорят они самим себе, пробудившись. Но тогда и вы, когда вы страдаете, скажите себе, что это не есть реальность.

Cineva trăiește un coșmar, visează de pildă că este urmărit. El aleargă, aleargă, întâlnește în față o prăpastie adâncă și cade...Ce neliniște! Chiar la trezire, timp de câteva minute el este tulburat ca și cum ceea ce a visat ar fi fost o realitate. Ce concluzie să tragem din această experiență? Dacă putem considera visul o realitate, înseamnă că ar trebui să putem considera și realitatea ca un vis. Da, este ceea ce fac înțelepții. Orice li s-ar întâmpla, ei își spun: „Eu sufăr, sunt neliniștit, mă simt urmărit, dar este un vis, iar când mă voi trezi, nu va mai rămâne nici o urmă din el.” 
Veți spune că nici un raționament nu vă va împiedica să suferiți. Desigur, dar și cei care au coșmaruri suferă: ei se agită în pat, țipă, și totuși ceea ce îi determină să reacționeze astfel nu este realitatea. De altfel, aceasta și-o spun ei înșiși când se trezesc. Spuneți-vă deci și voi, atunci când suferiți, că nu aceasta este realitatea.

Iemand heeft een nachtmerrie, hij droomt bijvoorbeeld dat hij wordt achtervolgd. Hij rent, hij rent, en dan is er een duizelingwekkende afgrond die voor hem gaapt en hij valt erin… Wat een angst! Zelfs als hij wakker wordt is hij een paar minuten lang van streek, alsof het echt was wat hij had gedroomd. Dus welk besluit kun je uit deze ervaring trekken? Als we de droom als een realiteit beschouwen, dienen we ook de realiteit als een droom te beschouwen. Ja, dat doen de wijzen. Wat hun ook overkomt, ze zeggen: ‘Ik lijd, ik ben bang, ik voel me achtervolgd, maar het is een droom, en als ik wakker word, zal er geen spoor meer van overblijven.’ 
Je zult zeggen dat al die redeneringen niet zullen voorkomen dat je lijdt. Zeker, maar degenen die nachtmerries hebben, lijden ook: ze draaien rond in hun bed en slaken kreten, en toch is datgene waarop ze reageren, evenmin de werkelijkheid. Dat is trouwens wat ze zichzelf voorhouden, als ze eenmaal weer wakker zijn. Dus als je lijdt, zeg dan tot jezelf dat het niet de werkelijkheid is.

il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov