Riti funebri - loro fondamento / Funeral rites - their basis / Rites funéraires - leur fondement

"Disporre fiori sulle bare e sulle tombe è una tradizione antichissima, ma ai giorni nostri i fiori sono soprattutto destinati ad abbellire. Chi pensa che i fiori possiedano una quintessenza viva di cui le anime dei defunti possono nutrirsi?... E lo stesso vale per i lumini, le candele e l'incenso: qualsiasi materia che venga sacrificata sprigiona forze ed energie che aiutano le anime e le sostengono durante il loro viaggio nell'aldilà. 
Da dove credete che provenga anche l'usanza di dire orazioni funebri o pronunciare perlomeno qualche parola affettuosa o di elogio nei confronti del defunto, prima di separarsi da lui? Anche qui, all'origine vi è un sapere iniziatico: i defunti sono estremamente sensibili ai discorsi che i vivi tengono riguardo a loro, come pure ai pensieri e ai sentimenti che i vivi nutrono per essi. Sì, perché le parole, così come i sentimenti e i pensieri, producono vibrazioni ed emettono onde che vanno a toccare le anime degli esseri disincarnati."

"The placing of flowers on coffins and graves is a very ancient tradition, but these days the flowers are mostly meant just to look nice. Who thinks of flowers as possessing a living quintessence that the souls of the dead can feed on? And it is the same with nightlights, candles and incense: any matter that is offered up releases forces, energies that help souls and sustain them during their journey in the beyond.
And where do you think the custom comes from for giving funeral orations, or for at least saying a few fond words or words of praise for the deceased before the parting? Again, this originates from initiatic knowledge: the dead are extremely sensitive to the words the living use about them, as well as to the thoughts and feelings they have for them. For words, as well as feelings and thoughts, produce vibrations; they emit waves that touch the soul of discarnate beings. "

"Fleurir les cercueils et les tombeaux est une tradition très ancienne, mais de nos jours les fleurs sont surtout destinées à faire joli. Qui pense qu’elles possèdent une quintessence vivante dont les âmes des morts peuvent se nourrir ?… Et il en est de même pour les veilleuses, les cierges, l’encens : toutes les matières que l’on sacrifie dégagent des forces, des énergies qui aident les âmes et les soutiennent au cours de leur voyage dans l’au-delà.
Et d’où croyez-vous que vient aussi la coutume de prononcer des oraisons funèbres, ou tout au moins de dire quelques mots affectueux ou élogieux à l’intention du mort avant de se séparer de lui ? Là encore, il y a à l’origine un savoir initiatique : les morts sont extrêmement sensibles aux propos que les vivants tiennent à leur sujet, ainsi qu’aux pensées et aux sentiments qu’ils ont pour eux. Car les paroles, comme les sentiments et les pensées, produisent des vibrations, elles émettent des ondes qui touchent les âmes des êtres désincarnés."

"Särge und Gräber mit Blumen zu schmücken, ist eine sehr alte Tradition, aber in der heutigen Zeit setzt man die Blumen vor allem zur Verschönerung ein. Wer denkt daran, dass sie eine lebendige Quintessenz besitzen, von der sich die Seelen der Verstorbenen ernähren können...? Und das Gleiche gilt für die ewigen Lichter, die Kerzen und den Weihrauch: alle Stoffe, die man opfert, strömen Kräfte und Energien aus, die den Seelen helfen, und sie auf ihrer Reise im Jenseits unterstützen.
Und was glaubt ihr, woher auch der Brauch kommt, Trauerreden zu halten oder wenigstens einige liebevolle oder lobende Worte über den Toten zu sagen, bevor man sich von ihm trennt? Auch hier steht am Ursprung ein Einweihungswissen: Die Toten sind extrem sensibel auf das, was die Lebenden über sie sagen, ebenso wie auf die Gedanken und Gefühle, die sie ihnen gegenüber haben. Denn die Worte, wie auch die Gefühle und Gedanken, erzeugen Schwingungen, sie strömen Wellen aus, die die Seelen der Nicht-Inkarnierten berühren."

Ritos funerarios - su fundamento

"Poner flores sobre los ataúdes y las tumbas es una tradición muy antigua, pero, en nuestros días, las flores están destinadas sobre todo a adornar. ¿Quién piensa en que las flores poseen una quintaesencia viva que puede alimentar las almas de los muertos?... Y lo mismo sucede con las lamparillas, las velas, el incienso: todas las materias que sacrificamos desprenden unas fuerzas, unas energías que ayudan a las almas y las sostienen en el transcurso de su viaje al más allá. 
¿Y de dónde creéis que viene también la costumbre de pronunciar oraciones fúnebres, o de decir, al menos, algunas palabras afectuosas o elogiosas para el muerto antes de separarse de él? En esto también hay en el origen, un saber iniciático: los muertos son extremadamente sensibles a las palabras que los vivos dicen sobre ellos, así como a los pensamientos y a los sentimientos que tienen por ellos. Porque las palabras, lo mismo que los sentimientos y los pensamientos, producen vibraciones, emiten ondas que llegan a las almas de los seres desencarnados."

"Украшать цветами гробы и могилы является древней традицией, но в наши дни цветы предназначены, чтобы создавать красоту. Кто думает, что они обладают живой квинтэссенцией, которой могут питаться мертвые?.. И то же самое с лампадами, свечами, ладаном: все материалы, которые освящают, испускают силы, энергии, которые помогают душам и поддерживают их на их пути в потустороннее. 
А откуда вы думаете происходит обычай говорить надгробные речи или, по крайней мере, произнести несколько теплых, хвалебных слов об умершем, прежде чем расстаться с ним? В основе этого тоже посвященческое знание: умершие чрезвычайно чувствительны к тому, что говорят о них, а также к мыслям и чувствам по отношению к ним. Ибо слова, как чувства и мысли, производят вибрации, испускают волны, которые затрагивают души развоплощенных людей. "

Ritualuri funerare - baza lor

"A pune flori pe sicrie și morminte este o foarte veche tradiție, dar în zilele noastre florile sunt destinate îndeosebi înfrumusețării unui loc. Cine se gândește că ele posedă o chintesență vie din care sufletele morților se pot hrăni?..Este valabil și pentru candele, lumânări, tămâie: toate materiile sacrificate degajă niște forțe, niște energii ce ajută sufletele și le susțin pe parcursul călătoriei lor în lumea de dincolo.
De unde credeți că vine și acest obicei de a pronunța discursuri funebre sau cel puțin câteva cuvinte afectuoase sau elogioase la adresa celui care a murit, înainte de a ne despărți de el? Și în acest caz există la bază o cunoaștere inițiatică: morții sunt foarte sensibili la vorbele spuse despre ei, cât și la gândurile și sentimentele nutrite pentru ei. Fiindcă, asemenea sentimentelor și gândurilor, cuvintele produc niște vibrații, ele emit niște unde ce ating sufletele ființelor imateriale."

Begrafenisrituelen - de basis hiervan

"Bloemen leggen op doodskisten en grafstenen is een zeer oude traditie, maar heden ten dage zijn de bloemen vooral bedoeld ter verfraaiing. Wie denkt eraan dat zij een levende kwintessens bezitten waar de zielen van de overledenen zich mee kunnen voeden?… En hetzelfde geldt voor de waaklichtjes, kaarsen en wierook: al die zaken die men offert verspreiden krachten en energieën die de zielen helpen en ondersteunen tijdens hun reis in het hiernamaals.
En waar denk je dat de gewoonte vandaan komt om een lijkrede uit te spreken, of tenminste enkele liefdevolle of lovende woorden te zeggen ten gunste van de overledene voordat men afscheid neemt? Ook hier ligt een Inwijdingskennis aan ten grondslag: de doden zijn uiterst gevoelig voor de woorden die de levenden over hen spreken, alsook voor de gedachten en gevoelens die zij voor hen hebben. Want woorden, net als gevoelens en gedachten, veroorzaken trillingen, zij zenden golven uit die de zielen van de gedesincarneerde wezens raken."

Ritos funerários - o seu fundamento

"Pôr flores nas campas e nos túmulos é uma tradição muito antiga, mas atualmente elas são postas sobretudo por uma questão estética. Quem pensa que elas possuem uma quinta-essência viva de que as almas dos mortos podem alimentar-se?... E o mesmo sucede em relação às lamparinas, às velas, ao incenso: todas as matérias que se sacrifica libertam forças, energias, que ajudam as almas e as apoiam na sua viagem para o além.
E de onde pensais vós que vem também o costume de pronunciar orações fúnebres, ou pelo menos dizer algumas palavras afetuosas ou elogiosas por intenção do morto antes de se separar dele? Na origem desta prática também está um saber iniciático: os mortos são extremamente sensíveis ao que os vivos dizem a seu respeito, assim como aos pensamentos e aos sentimentos que estes têm em relação a eles, pois as palavras, tal como os sentimentos e os pensamentos, produzem vibrações, emitem ondas que chegam até às almas dos seres desencarnados."

il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov